یادداشت/محمدتقى فرجى
تقليد و پيروى از فتاواى رهبرى و مراجع عظام تقليد، تبعيت از نصايح عالمان دينى، آثار دانشمندان، قلم نويسندگان، سخن سخنرانان، وعظ واعظان، مدح مداحان و برگزارى مجالس عزا و مصيبت، در مساجد، حسينه‌ها، تكايا و بيوت بزرگان، همچنين روضه خوانى و سينه زنى و زنجير زنى دسته جات و هيئات مذهبى و...... همه و همه، قطره اى از درياى وجود بيكران امام حسين(ع) و همراهان و همسفران او، نبوده، نيست و نخواهد بود، اما براى اين غم بزرگ و ماتم عظمى، چه مى توان كرد!؟ و چگونه بايد حق مطلب را ادا كرد!؟ يزيد و يزيديان، با امام حسين(ع) و خاندان عظيم الشأن عصمت و طهارت، آن كردند كه تاريخ مكرر بر آن گريسته و باز هم خواهد گريست،
شرح اين هجران و اين خون جگر
اين زمان بگذار تا وقت دگر
٢- عجبا! كه از مكتب و مدرس آموزگار بزرگ آزادى و آزادگى و اين همه حكمت و بصيرت دينى و سياسى و عقلانيت و شفقت شيعه و عزت و مصلحت تشيع علوى، اما رسانه هاى مرموز و مزدور اجنبى، نه تن‌ها، زيبايى هاى معنوى و حقيقى را نمى بينند، بلكه فقط و فقط صحنه يك يا چند حركت زشت، مشمئز كننده و وهن آلود را مى بينند و به تصوير مى كشند! خبرگزارى هاى روي‌تر، آسوشيتدپرس، فرانس پرس، الجزيرة، بى بى سى و............ با انتشار تصاويرى از سبك و سياق حداقلى عزادارى كه در آن افراد خود رأيى، اقدام به اعمالى چون قمه زنى كرده‌اند! مى كوشند، موجبات وهن شيعه و بد نام كردن شيعيان را فراهم آورند! گو اينكه بسيارى از تصاوير منتشره، يا ساختگى و يا مربوط به مردم كشورهايى است كه نسبت به احكام و دستورات اسلامى و فتوا و حكم حكومتى اسلام، شناخت كافى و وافى ندارند.
٣- قمه زنى، زخمى كردن كودكان، راه رفتن روى آتش و خار، با پاى برهنه، تيغ زدن و هرگونه عمل مشابه كه موجب وهن تشيع و بدعت دينى گردد، از نظر شرعى و عقلانى، نه محمود نيست كه مذموم است. و در اين باره، حتى صداى پاى دشمنى هاى پيدا و پنهان عوامل استعمار بگوش مى رسد، زيرا قدرت هاى استعمارى كه از طريق مواجهه مستقيم، توان رويارويى با اسلام و تشيع را از كف داده‌اند، با ترويج حركت هاى بدلى و موازى، تئورى توطئه ديگرى را بر عليه اسلام و تشيع، در سرمى پرورانند. مسلمانان و شيعيان بايد بيش از پيش هشيارى خود را حفظ نمايند و با رعايت مقام شيعه و شأن عزادارى امام حسين(ع)، از يك سو حق محرم و صفر را ادا نمايند و از سوى ديگر، دشمنان را مأيوس كنند.
۴- شيعه و ايران شيعى، به ويژه پس از پيروزى انقلاب اسلامى، بعنوان ام القراى جهان اسلام و دارالتقريب بين المذاهب، هم مورد حب و محبت دوستان اهل بيت(ع) و هم در معرض بغض و غضب دشمنان اهل بيت(ع)، بوده و هستند. از اين رو، فرهنگ، فضائل، آداب و سنن حد اكثرى و ارزشى اسلام و تشيع را نمى بينند و حداقل بدعت‌ها را با توسل به رسانه هاى استعمارى و بلند گوهاى مغرض صهيونيستى و القائات وهابيت ملحد، با هدف وهن شيعه و شيعيان، در بوق و كرنا مى كنند! در اين مي‌ان، آنچه مورد اقبال و اهتمام تشيع و عزاداران عاشوراى حسينى است، رعايت موازين شرعى و عمل به فتواى مراجع و توصيه هاى رهبرى است و در بحث احكام حكومتى اسلام، حكم رهبرى، فصل الخطاب است. البته در مسئله منع قمه زنى و مخالفت با هر آنچه موجب وهن شيعه و تضعيف شيعيان مى شود، مراجع عظام تقليد، متفق القول و از نظر واحدى برخودارند و به تعبير علمايى چون آيت الله مظاهرى، چون ولايت فقيه قمه زنى را نهى كردند، همه بايد از اين كار پرهيز كنند، گرچه مقلد كسى باشند كه جايز بداند.
۵- رهبرى مى فرمايند، «قمه زنى علاوه بر اينكه از نظر عرفى از مظاهر حزن و اندوه محسوب نمىشود و سابقهاى در عصر ائمه«ع» و زمانهاى بعد از آن ندارد و تأييدى هم به شكل خاص يا عام از معصوم«ع» در مورد آن نرسيده است، در زمان حاضر موجب وهن و بدنام شدن مذهب مىشود بنابراين در هيچ حالتى جايز نيست.
منبع:حج
211008
