با کاروان شعر عاشورا/2
مجاهدی صاحب آثار فاخری در حوزه شعر آیینی است. تورق فکورانه دفاتر شعرش، ما را به گلستان شعر او رهنون می‌شود. حماسی سرودن و حماسی سخن گفتن از ویژگی‌های شعر و سخن مجاهدی است.
عقیق:استاد محمد علی مجاهدی از جمله شاعران آیینی است که سالهای سال است علاوه بر سرودن شعر در حوزه های فرهنگی دیگر نیز مشغول است.الف) پرورش شاگرد: از آن جا که این استاد ارجمند پیشه اش معلمی بود و در عنفوان جوانی کسوت معلمی به تن کرده است، معلمی با پوست و گوشتش آغشته است. پس «معلم» عنوانی است که قبل از واژه زیبای محمد علی مجاهدی خوش می نشیند. اگر عصر روزهای جمعه به خیابان شهید زین الدین قم سری بزنید انجمن استاد مجاهدی چراغش روشن است و شاگردان استاد گردش حلقه می زنند.
استاد با صبوری قابل تحسینی به شعر شاعران پیشکسوت و جوان گوش فرا می دهد و در نهایت دقت و با نگاهی از سر شوق، شعر ایشان را نقد می کند. در طریقه نقد کردن ایشان نکات ظریفی آشکار است که فقط باید یک یادداشت راجع این شیوه شیرین استاد نگاشت.
نتیجه سال ها معلمی جناب مجاهدی این است که امروز خیلی از شاعران مطرح شعر آیینی کشور جزو شاگردان وی به شمار می روند از این خیل و سیل می توان به افرادی چون به حمیدرضا برقعی، محمد جواد شرافت، احمد علوی، جواد زمانی و ... اشاره کرد، که حقا و انصافا این گروه شاعران توانسته اند جای خودشان را بین مخاطبین شعر باز کنند.
ب) تحقیق و پژوهش: استاد محمد علی مجاهدی و یا بهتر بگوییم دکتر محمد علی مجاهدی( پروانه) در حوزه نقد و پژوهش و معرفی شعر آیینی کارهای ارجمندی منتشر نموده که از آن جمله می توان به " کاروان شعر عاشورا" ، " شکوه شعر عاشورا" و... اشاره نمود. به هر روی اگر بخواهیم راجع به مجاهدی محقق سخن بگوییم باید مفصل تر ویژگی آثار تحقیقی وی را بکاویم.
اما شعر استاد مجاهدی که همه اش آیینی است و او خودش هم به این عشق با زبان شعر می بالد و می گوید:" ما هر چه داشتیم به پای تو ریختیم" شعری است ممتاز و زیبا.
مجاهدی صاحب آثار فاخری در حوزه شعر آیینی است. تورق فکورانه دفاتر شعری وی ما را به گلستان شعر او رهنون می شود. حماسی سرودن و حماسی سخن گفتن یکی از ویژگی های شعر و سخن مجاهدی است. به تصویری که او در یکی از غزل هایش از حضرت زینب (س) ارائه داده است دقت کنید؛ در رگ رگ شعر حماسه موج می زند و سوگ گوشه نشین است. شاعر آیینی ما با استفاده از ردیف "ایستاده" حماسی بودن شعر را ضریب داده است.
بیت اول شعر این گونه آغاز می شود؛
" کیست این مردی که رو در روی دنیا ایستاده؟
در دل دریای دشمن بی محابا، ایستاده؟(ما هر چه داشتیم به پای تو ریختیم:ص 7)
و جالب است که این غزل حماسی نه بیتی با بیت زیربه پایان می رسد؛
" این پیام تکسوار ظهر عاشور است، یاران:
مرگ در فرهنگ ما زیباست، اما ایستاده!( همان: ص 8)
این غزل حماسی را هفت بیت با بار حماسی در برگرفته است.
به زعم نگارنده این سطور مجاهدی همیشه بین حماسه و پیام و عشق عاشورایی در تردد است؛ به غزلی که برای حسن ختام این یادداشت گزیده ام دقت کنید تا بیشتر با دنیای شعر استاد مجاهدی آشنا شویم ؛
فردا که بر فراز نی افتد گذرمان
حیرت فزای طور شود جلوه زارمان
فردا که کهکشان تجلی ست نیزه ها
گردش کند زمین و زمان بر مدارمان
فردا که روز سرخ عروج من و شماست
بر روی نیزه هاست قرار و مدارمان
فردا که سرفرازی ما را رقم زنند
خورشید و ماه می شود اختر شمارمان
فردا که روز عرضه ی عشق و شهادت است
حیرت کنند عالم و آدم ز کارمان
فردا که از تبار تبر زخم ماند و داغ
غیرت، شقایقی شود از لاله زارمان
فرداست روز وعده ی دیدار و، دیدنی ست
بر نیزه ها تجلی پروردگارمان
منظومه ی بلند شهادت سرودنی ست
فردا که عشق، خیمه زند در کنارمان
وارونه نیست طالع خون من و شما
قد می کشد به عرش خدا آبشارمان!
در ما عیان جمال خدا جلوه می کند
چشمی کجاست تا شود آیینه دارمان؟(همان: صص 20 و 21)
منبع:فارس
