۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۲۸ : ۲۳
با کاروان شعر عاشورا/1
هستیم گدایانِ درِ خانۀ عباس(ع)
برخی شاعران شاید نگاهی به تابلوی خون رنگ عاشورا داشته باشند اما برخی دیگر، تمام اشعارشان برای عاشوراست و از همین زاویه است که اشعار «احمد حسین پور علوی»، شاعر قمی زیبایی خاصی را در خود نهان دارد.
عقیق: شعر عاشورایی یکی از خوش رنگ ترین بخش های پازل شعر فارسی است. توجه شاعران پارسی به فرهنگ عاشورا قابل بررسی و تحقیق جدی است و از همین نظرگاه است که کتاب های متعددی راجع به تاثیر عاشورا بر شعر فارسی منتشر شده است، اما این تاثیر تا اکنون هم همچنان به چشم می آید. برخی از شاعران شاید نگاهی به تابلوی خون رنگ عاشورا داشته باشند اما برخی دیگر تمام اشعارشان برای عاشوراست و از همین زاویه است که اشعار " احمد حسین پور علوی " شاعر جوان قمی زیبایی خاصی را در خود نهان دارد.مجموعه زیبای "سادات ببخشند" اثر " احمد علوی " است که توسط انتشارات فصل پنجم همین چند روز پیش منتشر شده است و در کمتر از یک هفته به چاپ دوم رسیده است.
زبان صمیمی، بیان فاخر و حماسی از ویژگی های شعر احمد علوی است، تا به حال هر شعر از او شنیده یا خوانده ام این دو ویژگی در آن چیره بوده است؛
ای مبدا سال قمری چشم سیاهت
خورشید خجالت زده ی برق نگاهت
تاریخچه ی زندگی ات غرق حماسه است
تاریخ گره خورده به موهای سیاهت
شمشیر تو آتش شد و افتاد به نیزار
سوزاند دل علقمه را آتش آهت
تو می روی و اهل حرم چاره ندارند
جز این که بمانند فقط چشم به راهت
سبز است اگر بیرق و عمامه ات ای ماه
سرخ است سر و صورت و پرهای کلاهت
تو یک تنه یک لشکری و لشکر دشمن
از میمنه و میسره مبهوت سپاهت
بردار سر از سجده که در ظلمت این دشت
شق القمری داشته پیشانی ماهت
دریا به تو تعظیم نموده است به پا خیز
سردار بلا دیده ی بی دست به پا خیز( سادات ببخشند صص 57،59 )
عاطفه سیالی که در مصراع های اشعار آیینی علوی جلوه نمایی می کند به طرز هنرمندانه ای ما را به سوگ می نشاند. اما سوگی که علوی ما را به آن دعوت می کند « سوگ ملال » نیست ، بلکه « سوگ جلال» است. سوگ هنرمندانه ای که سالیان سال تجربه شاعری موفق پشت آن خیمه زده است ؛
طفلان حرم بعد تو ماتم زده بودند
خواب همه را بعد تو برهم زده بودند
با حال پریشان و دل شعله ور از آه
آتش به دل عالم و آدم زده بودند
در خیمه فقط حرف عمو بود و عمو بود
آه از تو فقط از تو فقط دم زده بودند
بعد از تو چه سخت است بخواهم بنویسم
بر صورتشان سیلی محکم زده بودند
آن روز غم انگیزترین روز جهان شد
آن روز ملائک همگی غم زده بودند
نام تو پس از نام حسین بن علی بود
بر سر در هر خیمه دو پرچم زده بودند
انگار علی بود نه انگار تو بودی
سقای حرم میر و علمدار تو بودی(همان ص 31)
اگر بخواهیم در مورد شعر و خود احمد علوی چند نکته عرض کنیم باید به موارد زیر اشاره کنیم؛
1)این که علوی شعرهای زیادی دارد که منتشر نشده است و در گوشه و کنار از او چند برابر مجموعه درخشان «سادات ببخشند» دیده ایم و البته مهم این است که دیده ها و شنیده هایمان از اشعار او زیباست.
2) شعر علوی –که اهل قم است- حقیقتا قابل توجه است و باید اندیشید چرا این شاعر جوان – که در کشور کم نیستند- کمتر به جامعه معرفی شده اند؛ البته نگارنده معتقد است که شعر این شاعران عاشورایی به مدد نگاه حضرت حسین (ع) – بهتر از رسانه ها – ضریب داده خواهند شد.
3)نگارنده معتقد است از رهگذر بینش عاشورایی و فرهنگ نقد پذیری که علوی همیشه به دوش دارد در سالیانی نه چندان دور از علمداران شعر عاشورایی خواهد شد، با شعری از مجموعه شورمند «سادات ببخشند» از شما دعوت می کنیم تا حتما اشعار علوی را بخوانید؛
رو کرده هر آیینه به آیین اباالفضل
هرکس که مسلمان شده با دین اباالفضل
از جانب خورشید به من مرحمتی شد
گوش سپردم به فرامین اباالفضل
لب تشنگی آل عبا چیز کمی نیست
از منظر چشمان جهان بین اباالفضل
ای کودک شش ماهه که در لحظه ی رفتن
لبخند تو شد مایه تسکین اباالفضل
شرمندگی از اهل حرم هست پدیدار
از حالت پیشانی پرچین اباالفضل
زیباتر از این چیست که در معرکه ی عشق
زهرا برسد بر سر بالین اباالفضل
هستی گدایان در خانه ی عباس
هستیم به عالم همه مسکین اباالفضل
او باعث و بانی شده تا شعر بگویم
دریای معانی شده تا شعر بگویم(همان ص 50 و 49)
منبع:فارس
گزارش خطا
