عقیق:انس بن حارث بن نبيه بن كاهل بن عمرو بن صعب بن اسد بن خزيمه از صحابه بزرگى به شمار مى آمد كه رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) را ديده و سخنان حضرت را شنيده بود. 

جمع زيادى از علماى شيعه و سنى، حديثى را كه وى از پيامبر شنيده و روايت كرده، به نقل از او آورده اند كه مى گويد: از رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) كه حسين بن على را در آغوش داشت، شنيدم مى فرمود:

إنّ ابنى هذا يُقتلُ باءرض من اءرض العراق اءلا فَمَن شهدَه فَليَنصره.

((اين فرزندم [حسين (عليه السلام)] در منطقه اى از سرزمين عراق به شهادت مى رسد، آگاه باشيد! هر كس او را درك كند، بايد به ياريش بشتابد)).

اين روايت را جزرى در ((اسد الغابة))و ابن حجر در ((اصابه))نقل كرده و ديگران نيز آن را ياد آور شده اند.

انس، زمانى كه حسين (عليه السلام) را در كربلا مشاهده كرد، به يارى او شتافت و در كنار آن بزرگوار، پيكار نمود و در ركاب وى به شهادت رسيد.

جزرى، وى را در شمار كوفيان دانسته است، او هنگام فرود آمدن حضرت در سرزمين كربلا به اتفاق جمعى كه سعادت نصيبشان گشته بود، شبانه با امام (عليه السلام) ديدار كرد.

سيره نويسان گفته اند: آن گاه كه نوبت به انس رسيد، از امام حسين (عليه السلام) رخصت نبرد خواست، حضرت بدو اجازه داد، آن پير سالخورده در حالى كه اين رجز را مى خواند در برابر دشمن قرار گرفت:

قد علمت كاهلهاو دودان 

و الخندفيون و قيس عيلان

بإن قومى آفة للاءقران

يعنى: تيره هاى كاهل و دودان و فرزندان خندف و قيس و عيلان، آگاهى دارند كه قوم من به هنگام نبرد، دشمن جان پهلوانانند.

سپس به مبارزه پرداخت، تا به فيض شهادت نايل شد. رضوان الله عليه.

كميت اسدى درباره او و حبيب گفته است:

سوى عصبة فيهم حبيب معفر

قضى نحبه و الكاهل مرمّل 

يعنى: به جز گروهى كه حبيب ميان آنان به خاك و خون غلتيد، كاهلى كه آغشته به خون خويش بود به شهادت رسيد.

منبع:سلحشوران طف

 211008