عقیق:ممکنه بعضی ها از روی جهالت یا با قصد و غرض بخواهند دست روی عقاید شیعه بگذارند و بگویند که شیعیان امامت را بالا تر از رسالت میدانند و شان علی بن ابی طالب (ع) را بالاتر از رسول الله (ص) میدانند
بله قران و دین مبین اسلام جایگاه امامت را فراتر از رسالت میدانند چرا که نبوت راهنمایی و ابلاغ پیام است در حالی که امامت بغیر از رهبری اجتماعی شامل رهبری معنوی بسوی خدا هم میشود.
اما این موضوع باعث کثر شان رسول الله نمی شود چرا که ایشان هم نبی بودند هم رسول بودند و هم به درجه ی امامت رسیدند همانند حضرت ابراهیم که بعد از انجام رسالت خویش به درجه ی امامت رسید.

«وَ إِذِ ابْتَلی‏ إِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّیَّتی‏ قالَ لا یَنالُ عَهْدِی الظَّالِمینَ» (البقره - 124)
ترجمه: و (به یاد آر) هنگامی که خدا ابراهیم را به اموری امتحان فرمود و او همه را به جای آورد، خدا به او گفت: من تو را به پیشوایی (امامت) خلق برگزینم، ابراهیم عرض کرد: به فرزندان من چه؟ فرمود: (اگر شایسته باشند می‏دهم، زیرا) عهد من به مردم ستمکار نخواهد رسید.
«یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ فَمَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِیَمینِهِ فَأُولئِکَ یَقْرَؤُنَ کِتابَهُمْ وَ لا یُظْلَمُونَ فَتیلاً» (الإسراء - 71)
ترجمه: ای رسول بیاد آور روزی را که هر قومی را با امامشان دعوت کنیم. هر کس نامه دعوتش را به دست راستش دهند (به فلاح می‌رسد) آنان نامه خود قرائت کنند و کمترین ستمی به ایشان نخواهد رسید.

خداوند متعال در قرآن کریم تأکید و تصریح می‌نماید که همه‌ی اعمال انسان‌ها و حتی آثار آن اعمال را در امام جمع می‌کند و یکی از دلایل قسیم بودن امام برای جنت و نار همین است:

«إِنَّا نَحْنُ نُحیِ المَوتی‏ وَ نَکتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُم وَ کُلَّ شَیءٍ أَحصَیناهُ فی‏ إِمامٍ مُبینٍ» (یش - 12)
ترجمه: ماییم که مردگان را زنده می‏کنیم و آنچه کرده‏اند و آنچه از آثارشان بعد از مردن بروز می‏کند همه را می‏نویسیم و ما هر چیزی را در امامی مبین برشمرده‏ایم.

اما بر خی گروه های افراطی اهل سنت فکر می کنند اگر جایگاه امامت را تحقیر کنند و سعی کنند ان را کوچک بشمارند جایگاه رسالت را رفیع کرده اند در حالی که جایگاه امامت جایگاهی است که انبیاء بزرگ پس از انجام رسالت خویش به ان دست یافتند و تحقیر این جایگاه تحقیر اانبیاء از جمله پیامبر اکرم(ص) و حضرت ابراهیم است چرا که این دو پیامبر الهی پس از انجام رسالت بزرگ خویش به امامت رسیدند پس اگر این مقام ان ها را حقیر بشماریم تمامی کار های گذشته ی ان ها نابود میشود
بر خی هم خیال می کنند که رسالت جایگاهی بالاتری دارد زیرا رسول وحی مستقیم از سوی خدا دریافت می کند اما با ذکر مثالی می گوییم که اینطور نیست مثلا حضرت مریم هم از پروردگار وحی دریافت کرد اما ایا او هم پیامبر بود ؟
وقتی کلمه ی امامت را به زبان می اوریم اولین چیزی که به نظر می اید حضرت علی (ع) است حال برخی می گویند چرا نام علی و اولاد او در قران نیامده انگار که نام رهبران آن ها در قرآن آمده است /
حال باید عاقلانه بیندیشیم که ایا ابلاغ یک پیام سخت تر است یا زنده نگاه داشتن ان در جامعه ؟؟؟؟؟