پای درس اخلاق آیت‌الله میرباقری/۳
رئیس فرهنگستان علوم اسلامی قم می‌گوید: در روایت داریم که اگر گناهان کسی به اندازه کف دریاها باشد، یک قطره اشک برای امام حسین(ع) همه آن‌ها را می‌شوید! اگر کسی ورود به عاشورا کند، امید است که به فوز همراهی سیدالشهدا(ع) برسد.
عقیق: آیت‌الله سیدمحمدمهدی میرباقری رئیس فرهنگستان علوم اسلامی قم درباره برکات گریه بر سیدالشهدا(ع) به بیان برخی نکات پرداخته است که در ادامه به آن اشاره می‌شود:*دعوت امام حسین(ع) همچنان ادامه دارد
دعوت سیدالشهدا(ع) هنوز ادامه دارد. زیرا دعوت لفظ نیست. حضرت دعوتی کرده است که در تاریخ می‌ماند و هنوز هم حضرت پشتیبان این دعوت هستند. خیال نکنیم که رابطه امام با جهان قطع می‌شود، پس شعاع دعوت حضرت ما را هم می‌گیرد. اگر ما در روز عاشورا هیجانی می‌شویم و به خیابان می‌آییم، این جاذبه دعوت حضرت است. اگر حضرت جاذبه‌ای نفرستد کسی در روز عاشورا نمی‌تواند عزاداری کند.
*ماه محرم ماه فرصت و حُر شدن است
کندن از تعلقات و حُر شدن و رسیدن به جایی که با یک ندای حضرت همه جمع شویم، کار آسانی نیست. اما فرصت آن ماه محرم است. الان می‌شود این تصمیم‌های مهم را گرفت، اگر انسان این تصمیم‌ها را نگیرد و غفلت کند باید بترسد که نکند روزی منافع‌اش، او را در برابر امام حسین(ع) قرار بدهد.
اگر ما با نفس خودمان تسویه حساب نکنیم، در هنگام تصمیم‌گیری، این هوس‌ها سر بر می‌دارند، هوس‌های کهنه شده، پشت سر انداخته شده، به امروز و فردا واگذار شده، همه یک جا سر بر می‌دارند و سهم خودشان را از ما می‌خواهند! اگر ما خودمان را مهیا نکرده باشیم گرفتار می‌شویم.
*فرصت ما در دنیا، سیر با امام است
فرصت ما در دنیا، فرصت رسیدن به امام است، سیر با امام است؛ یعنی تلاقی بین ما و امام در دنیا قرار داده شده است، اگر از این فرصت تلاقی استفاده کردیم و سرعت و سبقت داشتیم و وارد وادی ولایت امام شدیم، با آن بالا می‌رویم، زیرا این وادی خودش ما را بالا می‌برد.
*لطیف‌ترین تلاقی با امام حسین(ع)
لطیف‌ترین تلاقی با امام(ع) همان حادثه‌ای است که در عاشورا حادث شد، «بذلوا مهجهم دون الحسین» از این قشنگ‌تر نمی‌شد.
*هر محرم یک فرصت استثنایی است
اگر مؤمن همراه امام نشد، در سفر الی الله زمین‌گیر می‌شود و با نماز و روزه و حج کاری درست نمی‌شود، هر محرم یک فرصت استثنایی است که ما محاسبه کنیم و جوری حرکت کنیم که در روز عاشورا احساس کنیم که آزادیم و با امام حسین(ع) هستیم.
*باید قدم بزرگ را برداری و بقیه‌اش به عهده ولی خداست که جبران کند
وقتی امام به سراغ عبیدالله بن جوفی آمد، فرمود: تو عثمانی هستی و آخرت خوبی نداری. ولی اگر با من بیایی، همه را جبران خواهم کرد. ما باید نماز قضاهایمان را بخوانیم؛ ولی در شب عاشورا جای این کارها نیست. باید آن‌ها را از قبل تدارک کرد و اگر تدارک نکردی، باید قدم بزرگ را برداری و بقیه‌اش به عهده ولی خداست که جبران کند
*اولین قدم برای نیک‌بختی
اولین قدم این است که انسان با امام همراه شود و این دعوت امام را اجابت کند که از سر سفره دنیا برخیزید. برای اینکه ما را از سر سفره دنیا بلند کنند، به ما دو چیز می آموزند: نگاه ما را جامع می‌کنند و دیگر اینکه نگاه ما را واسع می‌کنند، نگاه جامع یعنی اینکه یک وقت انسان یک جلوه دنیا را می‌بیند و به آن دلداده می‌شود. ولی وقتی همه جلوه‌های دنیا را با هم دیدی و دیدی که کنار هر شیرینی ده تا تلخی هم هست، کنار جوانی، پیری است و کنار حیات، مرگ است، می‌فهمی که این دنیا قابل دل بستن نیست.
* آسانترین راه سلوک، عاشورا است
راه میانبر برای این قدم، عاشورا است. رفتن این راه، قبل از عاشورا خیلی سخت بود، لذا کسانی که سبقت گرفتند افراد بسیار مهمی بودند. راه ما بعد از عاشورا خیلی آسان شده است. آن‌ها خیلی بزرگ بودند که قبل از عاشورا به امام گره خوردند، الان با عاشورا این سیر خیلی آسان‌تر شده است. آسانترین راه سلوک، الان، عاشورا است، سیدالشهدا(ع) بلا را تحمل کرده است، ولی اگر شما خودتان را در وادی بلای سیدالشهدا(ع) بیندازید سالک می‌شوید؛ یعنی اگر شما با عاشورا حرکت کنید، عاشورا شما را به امام حسین(ع) می‌رساند.
*ایام محرم ایام تغییر مسیر زندگی و گرفتن تصمیم‌های بزرگ است
ایام محرم ایام تغییر مسیر زندگی و گرفتن تصمیم‌های بزرگ است. کنار سفره امام حسین می‌شود تصمیماتی گرفت که هیچ کجا امکان گرفتن آن نیست، هیچ فرصتی بهتر و مبارک‌تر از عاشورا برای تصمیم‌های بزرگ نیست که انسان با همه تعلقاتش تسویه حساب کند و به امام حسین(ع) گره بخورد و بقیه را به امام بسپارد.
*ماجرای جنب و جوش پیکرهای مطهر شهدای کربلا در برابر آخرین سخن امام حسین(ع)
شهدای کربلا به مقامی رسیدند که خود امام برای آن‌ها موضوعیت داشت، لذا حضرت در لحظه آخر وقتی تنها شد، اصحابش را صدا زد و فرمود «یا فرسان الهیجأ! مالى اُنادیکم فلا تسمعون؟! و اَدعوکم فلا تُجیبون؟» در نقل است که بدن‌ها به جنب و جوش افتادند و اجازه گرفتند که دوباره بجنگند، حرفی که دیشب زدیم، پایش ایستاده‌ایم، حاضریم هزار بار کشته شویم.
*راهی که از بلا می‌گذرد.../برکات گریه بر امام حسین(ع)
حالا اگر کسی بخواهد این راه را برود و میانبری را انتخاب کند، باید از راه بلا وارد بشود. اصحاب آن مسیر را طی کردند تا رسیدند به جایی که حب الامام آمد، بلای امام هم برایشان مکشوف شد و بیقرار شدند، اگر کسی از اشک بر امام حسین(ع) شروع کند، این راه میانبر است.
در روایت داریم: اگر گناهان کسی به اندازه کف دریاها باشد، یک قطره اشک برای امام حسین(ع) همه آن‌ها را می‌شوید.(مؤمن و کسی که بر امام حسین(ع) گریه می‌کند، خودش دریای زلال است، گناهش کف دریاست و این کف را امام حسین می‌شوید)، اگر کسی ورود به عاشورا کند و چشمش را از عاشورا برندارد، امید است که به فوز همراهی سیدالشهدا(ع) و شهادت پیش روی سیدالشهدا(ع) برسد.
*تأکید امام زمان(عج) بر مداومت گریه بر مصیبت امام حسین(ع)
در زیارت ناحیه، حضرت صاحب امر(عج) تعلیم می‌کند: اگر من در کربلا بودم سپر شما می‌شدم و اهل بیت من، سپر اهل بیت تو می‌شدند. بعد می‌فرمایند: «فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِى الدُّهُورُ... فَلاََ نْدُبَنَّکَ صَباحاً وَ مَسآءً»، اگر روزگار و تقدیر الهی مرا به تأخیر انداخت صبح و شب همیشه برای شما گریه با شور و صدا(ندبه) می‌کنم، «وَ لاََبْکِیَنَّ لَک َ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً...حَتّى أَمُوتَ بِلَوْعَةِ الْمُصابِ»، به جای اشک خون گریه می‌کنم تا با لهیب این غصه‌ها جان من به لب برسد.
*مقام ثبات قدم، شروعش از توجه به مصیبت سیدالشهدا(ع) است
محیط بلای امام محیط طهارت و شفاعت است یعنی هر کس وارد آنجا شود آرام آرام تطهیر می شود تا به مقام شفاعت حسین و ثبات قدم در راه حسین برسد. این مقام ثبات قدم، شروعش از توجه به مصیبت است.
منبع:فارس
