عقیق: در کتاب «مواعظ العددیه» در باب احادیث ده‌تایی، سؤالی از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم پرسیده شد که: مگر خداوند نفرموده است «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ» (مرا بخوانید تا دعای شما را مستجاب کنم)؟ پس چرا ما دعا می‌کنیم اما دعایمان مستجاب نمی‌شود؟ بسیاری از ما دعاهای فراوانی می‌کنیم و جمع می‌شویم، اما چرا این‌گونه است؟
حضرت در پاسخ فرمودند: به این دلیل که شما گرفتار ده چیز هستید. قلب شما به خاطر ده چیز مرده شده است. ده صفت بد دارید که به سبب آنها، قلبتان مرده و از این رو دعاهایتان مستجاب نمی‌شود.
اول: «عَرَفْتُمُ اللهَ وَ لَمْ تُطِیعُوهُ» شما خدا را شناختید اما اطاعتش نمی‌کنید. می‌گویید ما خدا را شناختیم و قبول داریم، اما اطاعت خدا را نمی‌کنیم. البته برخی می‌گویند ما اطاعت می‌کنیم: نماز اول وقت می‌خوانیم، تقلید می‌کنیم، خمس می‌دهیم، و اگر مستطیع شدیم به مکه می‌رویم؛ اما اطاعت کامل خدا را انجام نمی‌دهیم.
دوم: «قَرَأْتُمُ الْقُرْآنَ وَ لَمْ تَعْمَلُوا بِهِ» قرآن می‌خوانید اما به آن عمل نمی‌کنید. قرآن می‌فرماید: «وَ لِلّٰهِ عَلَی النّٰاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطٰاعَ إِلَیْهِ سَبِیلاً» (آل‌عمران، آیه ۹۷). آیه حج را می‌خوانی و خداوند می‌فرماید: «إِنَّ اللّٰهَ لاٰ یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ» (هود، آیه ۱۱۵)، اما ده سال مستطیع شده‌ای و به مکه نرفته‌ای. قرآن می‌خوانید اما عمل به قرآن نمی‌کنید. قرآن می‌گوید غیبت نکن، دروغ نگو، اما باز هم برخی غیبت می‌کنند. پس دوم این است که قرآن می‌خوانیم اما به آن عمل نمی‌کنیم.
سوم: «ادَّعَیْتُمْ مَحَبَّةَ الرَّسُولِ وَ عَادَیْتُمْ عِتْرَتَهُ وَ أَوْلاٰدَهُ» ادعا می‌کنید که پیامبر را دوست دارید، اما اولادش را دشمن دارید. اکنون دسته‌ای از برادران که نمی‌دانم چه کسانی هستند، اهل بیت را دوست ندارند. وهابیان، ناصبیان و برخی دیگر که می‌گویند ما پیامبر را دوست داریم، اما اولاد و اهل بیت او را دوست ندارند یا دشمن دارند.
چهارم: «ادَّعَیْتُمْ عَدَاوَةَ الشَّیْطٰانِ وَ وٰافَقْتُمُوهُ» ادعا می‌کنید که شیطان دشمن شماست، اما موافقت با او می‌کنید.
پنجم: «ادَّعَیْتُمْ مَحَبَّةَ الْجَنَّةِ وَ لَمْ تَعْمَلُوا لَهٰا» می‌گویید بهشت را دوست دارید و همیشه از حور و قصور بهشت سخن می‌گویید، اما عملی برای بهشت انجام نمی‌دهید. باید کاری بکنید که شما را به بهشت ببرد. چه کرده‌اید که به بهشت بروید؟
ششم: «ادَّعَیْتُمْ مَخٰافَةَ النّٰارِ وَ رَمَیْتُمْ أَنْفُسَکُمْ فِیهٰا» ادعا می‌کنید از آتش جهنم می‌ترسید، اما خودتان را در آتش می‌اندازید.
هفتم: «اشْتَغَلْتُمْ بِعُیُوبِ النّٰاسِ وَ تَرَکْتُمْ عُیُوبَ أَنْفُسِکُمْ» به عیب مردم پرداخته‌اید و از عیب خودتان غافل مانده‌اید. بسیاری هستند که همیشه می‌گویند فلانی بد است، فلانی بد است. خب خودت خوبی؟ حدیثی وجود دارد که می‌فرماید: خوشا به حال کسی که به عیب خود پرداخته و به عیب دیگران کاری ندارد. برخی همیشه می‌گویند این بد است، آن بد است.
هشتم: «ادَّعَیْتُمْ بُغْضَ الدُّنْیٰا وَ جَمَعْتُمُوهٰا» ادعا می‌کنید که از دنیا بدتان می‌آید، اما آن را جمع می‌کنید. به قول بازاری‌ها، به کچل گفتند چرا زلف نمی‌گذاری؟ گفت از این قرطی‌گیری‌ها خوشم نمی‌آید. خب زلف نداری که! چون ندارد می‌گوید دنیا بد است. آری، ادعا می‌کنید که از دنیا بدتان می‌آید، اما همواره آن را جمع می‌کنید.
نهم: «أَقْرَرْتُمْ بِالْمَوْتِ وَ لَمْ تَسْتَعِدُّوا لَهُ» یقین دارید که خواهید مرد، اما خود را برای مرگ آماده نمی‌کنید. چمدان آخرتتان را نبسته‌اید. جوان که هستی کفنت را بخر، کارت را انجام بده. برخی حتی قبر و تربت خود را هم خریده‌اند و خود را برای مرگ آماده کرده‌اند - خوشا به حالشان - اما برخی دیگر نه. می‌گویند مرگ حق است، اما خود را برای آن آماده نمی‌کنند.
دهم: «دَفَنْتُمُ الْمَوْتٰی وَ لَمْ تَعْتَبِرُوا» مرده‌هایتان را دفن می‌کنید، به بهشت زهرا می‌روید و خاک می‌کنید، اما عبرت نمی‌گیرید که یک روز شما نیز مانند آنان خاک خواهید شد. خیال می‌کنید که شما نمی‌میرید؟ باید عبرت بگیرید که یک روز شما را هم به اینجا می‌آورند و دفن می‌کنند.
اگر انسان به این موارد عمل کند و از این صفات پرهیز نماید، دعاهایش مستجاب خواهد شد.
برای شنیدن صوت سخنان آیت الله مجتهدی تهرانی اینجا را کلیک کنید.
