۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۶ : ۰۰
اصالت عید به روزی است که در آن گناه نکنیم!
اصالت عید درونی از عید تقویمی بیشتر است یعنی در عید تقویمی اگر چنین چیزی در انسان تحقق نیابد و در راس آن گناهی رخ دهد، آن عید فقط صورت عید را دارد نه حقیقت عید را.
عقیق: حجت الاسلام سعید بهمنی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در پاسخ به این سوال که در روایات روزی که گناه در آن انجام نشود، عید خوانده می شود و این عید چه تفاوتی با اعیاد مرسوم دارد، گفت: تعریف کردن عید به این که روزی که در آن گناه نشود، ارائه یک مفهوم جدید از عید است؛ ما اعیاد را با روزهای خاصی می شناسیم که در سال و در هفته تکرار می شوند مثلا روز جمعه عید المسلمین است که هر هفته تکرار می شود و اعیاد مذهبی که دوره بازگشت آنها یک سال است.
وی با بیان اینکه اما عید به معنای روزی که در آن گناه نشود یک مفهوم عمیق تر و قابل اطلاق بر هر روزی است، افزود: میان این مفهوم عید که در آن گناه نشود و مفهوم عید به معنای مرسوم آن، یک نسبت تساوی وجود ندارد بدان معنی که مفهوم اخیر می تواند مفاهیم مرسوم عید را تحت الشعاع قرار دهد به این صورت که اولا مفهوم عید به معنای این که در آن گناه نشود، بازگشت به درون انسان دارد در حالی که عید به معنای مرسوم خود اساسا به انسان ها کار ندارد و به تاریخ و تقویم مربوط می شود.
حجت الاسلام بهمنی تاکید کرد: البته اصالت این عید درونی از عید تقویمی بیشتر است یعنی در عید تقویمی اگر چنین چیزی در انسان تحقق نیابد و در راس آن گناهی داشته باشد، آن عید فقط صورت عید را دارد نه حقیقت عید را. لذا نسبت میان این دو تسلطی است گویی شرط لازم بهره گیری از عید تقویمی و هر روز دیگر این است که انسان در آن روز توفیق یابد و گناه نکند.
وی همچنین در پاسخ به این سوال که چه نوع سبک زندگی را باید در پیش گرفت و چگونه رفتاری را باید پیاده کرد تا بتوان هر روز را به عنوان عید تجربه کرد، ابراز کرد: در این باره مفهوم روشن است اما این مفهوم روشن، توحید می خواهد از جانب خدا و گام اول اینکه انسان بخواهد خدا به او توفیق داده تا آلوده به گناهان نشود.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی اضافه کرد: دوم آن که عازم باشد تا گناه نکند و گارد خود را در مقابل گناهان ببندد و موضع دفاعی محکمی نسبت به آنها داشته و به طاعات و عبادات متمایل باشد؛ اگر وجودش این گونه شد و از گناه پرهیز کرد و به سمت مطلوب خدا رو آورد، امید است که مبتلا به گناه نشود و روزهای بدون گناه را پشت سر بگذارد لذا طلب از خدای متعال و عزم درونی می تواند کمک کند ضمن آن که ما مستقل از توفیق الهی نمی توانیم از گناه پرهیز کنیم.
وی در پاسخ به این سوال که بالاخره هر انسانی ممکن است در طول روز دچار خطا و اشتباه و گناه شده و این موضوع باعث می شود که نتواند هیچ گاه روزی که عید است را درک و تجربه کند، تصریح کرد: خطا و گناه با یکدیگر تفاوت دارد؛ در خطا ممکن است کار پسندیده ای هدف گرفته شده باشد اما نادانسته کار فرد ناپسند باشد یا به اشتباه فکر کند کاری پسندیده است و در واقع نباشد اما در حقیقت این موارد امور و احکام خود را دارد اما در گناه انسان صاف و صریح می داند که این کار گناه و نافرمانی است.
مولف " دانشنامه قرآن پژوهان ایران" اذعان کرد: حتی اگر انسان گناه کرد بلافاصله توبه کند – توبه تنها به معنای گفتن استغفار نیست بلکه بزگشت واقعی است- در این صورت عید او بدون گناه، و محبوب خدا خواهد بود.
حجت الاسلام بهمنی تاکید کرد: یکسری گناه به صورت نامحسوس است مثل غیبت یا گمان بد درباره مومنان و اینها به قدری صریح و نرم اتفاق می افتد که انسان گاه متوجه نمی شود گناه کرده؛ سخن این است وقتی متوجه شد گناه را ترک و بی درنگ توبه کند در این صورت باب گناه را بسته و توبه کرده و روز بدون گناه سپری کرده هر چند ارتکاباتی داشته اما به دلیل آن که با توبه جبران کرده، گویی گناهی انجام نداده است.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی یادآور شد: بنابراین انسان در معرض غفلت غرور است لذا پس از آن که متعالی شد یعنی استعداد توبه و ملکه توبه در او شکل گرفت، خود ر از چنگال گناه نجات داده و طبق روایات انسانی که توبه می کند (البته توبه واقعی) مانند فردی است که گناه و نافرمانی به جا نیاورده است.
منبع:شبستان
وی با بیان اینکه اما عید به معنای روزی که در آن گناه نشود یک مفهوم عمیق تر و قابل اطلاق بر هر روزی است، افزود: میان این مفهوم عید که در آن گناه نشود و مفهوم عید به معنای مرسوم آن، یک نسبت تساوی وجود ندارد بدان معنی که مفهوم اخیر می تواند مفاهیم مرسوم عید را تحت الشعاع قرار دهد به این صورت که اولا مفهوم عید به معنای این که در آن گناه نشود، بازگشت به درون انسان دارد در حالی که عید به معنای مرسوم خود اساسا به انسان ها کار ندارد و به تاریخ و تقویم مربوط می شود.
حجت الاسلام بهمنی تاکید کرد: البته اصالت این عید درونی از عید تقویمی بیشتر است یعنی در عید تقویمی اگر چنین چیزی در انسان تحقق نیابد و در راس آن گناهی داشته باشد، آن عید فقط صورت عید را دارد نه حقیقت عید را. لذا نسبت میان این دو تسلطی است گویی شرط لازم بهره گیری از عید تقویمی و هر روز دیگر این است که انسان در آن روز توفیق یابد و گناه نکند.
وی همچنین در پاسخ به این سوال که چه نوع سبک زندگی را باید در پیش گرفت و چگونه رفتاری را باید پیاده کرد تا بتوان هر روز را به عنوان عید تجربه کرد، ابراز کرد: در این باره مفهوم روشن است اما این مفهوم روشن، توحید می خواهد از جانب خدا و گام اول اینکه انسان بخواهد خدا به او توفیق داده تا آلوده به گناهان نشود.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی اضافه کرد: دوم آن که عازم باشد تا گناه نکند و گارد خود را در مقابل گناهان ببندد و موضع دفاعی محکمی نسبت به آنها داشته و به طاعات و عبادات متمایل باشد؛ اگر وجودش این گونه شد و از گناه پرهیز کرد و به سمت مطلوب خدا رو آورد، امید است که مبتلا به گناه نشود و روزهای بدون گناه را پشت سر بگذارد لذا طلب از خدای متعال و عزم درونی می تواند کمک کند ضمن آن که ما مستقل از توفیق الهی نمی توانیم از گناه پرهیز کنیم.
وی در پاسخ به این سوال که بالاخره هر انسانی ممکن است در طول روز دچار خطا و اشتباه و گناه شده و این موضوع باعث می شود که نتواند هیچ گاه روزی که عید است را درک و تجربه کند، تصریح کرد: خطا و گناه با یکدیگر تفاوت دارد؛ در خطا ممکن است کار پسندیده ای هدف گرفته شده باشد اما نادانسته کار فرد ناپسند باشد یا به اشتباه فکر کند کاری پسندیده است و در واقع نباشد اما در حقیقت این موارد امور و احکام خود را دارد اما در گناه انسان صاف و صریح می داند که این کار گناه و نافرمانی است.
مولف " دانشنامه قرآن پژوهان ایران" اذعان کرد: حتی اگر انسان گناه کرد بلافاصله توبه کند – توبه تنها به معنای گفتن استغفار نیست بلکه بزگشت واقعی است- در این صورت عید او بدون گناه، و محبوب خدا خواهد بود.
حجت الاسلام بهمنی تاکید کرد: یکسری گناه به صورت نامحسوس است مثل غیبت یا گمان بد درباره مومنان و اینها به قدری صریح و نرم اتفاق می افتد که انسان گاه متوجه نمی شود گناه کرده؛ سخن این است وقتی متوجه شد گناه را ترک و بی درنگ توبه کند در این صورت باب گناه را بسته و توبه کرده و روز بدون گناه سپری کرده هر چند ارتکاباتی داشته اما به دلیل آن که با توبه جبران کرده، گویی گناهی انجام نداده است.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی یادآور شد: بنابراین انسان در معرض غفلت غرور است لذا پس از آن که متعالی شد یعنی استعداد توبه و ملکه توبه در او شکل گرفت، خود ر از چنگال گناه نجات داده و طبق روایات انسانی که توبه می کند (البته توبه واقعی) مانند فردی است که گناه و نافرمانی به جا نیاورده است.
منبع:شبستان
گزارش خطا
