۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۰ : ۲۰
در محضر بهجت عارفان:
مگرمى شود ماخدا رابخواهيم و او ما را رها كند؟!
عقیق: به طالب معرفت بشارت داده اند كه رسيده اى، داخل شو:أَبْشِرْ الطّالِبَ بِالْوُصُولِ وَ قُلْ لِلَّذى يَطْرُقُ الاْءَبْوابَ أَنْ يَلِجا.
به طالب [معرفت] مژده وصال را بده، و به كسى كه در مى زند، بگو كه وارد شود.
خدا كند وقت رفتن با يقين و بينايى از دنيا برويم!
اگر طالب باشيم و در طلب، خلوص و جديّت داشته باشيم، در و ديوار به اذن اللّه، هادى ما خواهند بود؛ و اگر طالب و تشنه نباشيم، در كنار آن چشمه ى رحمت، محروم خواهيم بود، چنان كه سخنان رسول خدا ـ صلّى اللّه عليه وآله وسلّم ـ در قلب ابوجهل و ابولهب اثر نكرد!
اگر مزاج انسان عليل و مريض باشد، با پند و اندرز علاج او امكان پذير نخواهد بود، و گل گاو زبان و گل بنفشه او را علاج نخواهد كرد. مگر مى شود ما خدا را بخواهيم و او ما را رها كند و به خود راهنمايى نكند؟!
پی نوشت:
از کتاب در محضر آیت الله العظمی بهجت
قم: مؤسسه فرهنگی سماء
منبع:فردا
گزارش خطا
