وی با بيان اين كه در مورد شهادت امام حسن مجتبی(ع) در روايات و تاريخ شيعه سه قول وجود دارد اظهار كرد: برخی گفته‌اند شهادت ايشان هفتم ماه صفر است، برخی 28 صفر را روز شهادت ايشان می‌دانند و برخی روز آخر صفر را بيان كرده‌اند كه روز آخر ماه صفر قول مشهور و صحيح‌تر است؛ زيرا در كتب معتبر چون اصول كافی و روضه كافی همين قول آمده است و هم در كتب مورخين و هم در روايات معتبر اين قول ذكر شده است.

عضو جامعه مدرسين حوزه علميه اضافه كرد: آنچه كه در اين مقطع مهم است اين است كه با توجه به ايام صفر كه ايام حزن اهل بيت(ع) و اسارت اهل بيت امام حسين(ع) و از همه مهم‌تر، داغ‌دار بودن آنها از شهادت اباعبدالله(ع) است، كسانی كه می‌خواهند ولادت امام موسی كاظم(ع) را گرامی دارند و جشن بگيرند نبايد به گونه‌ای اين مراسم را برگزار كنند كه احترام ايام شهادت امام حسين(ع) ناديده گرفته شود.

لزوم اكتفا به ذكر فضائل و مناقب امام هفتم(ع) در روز هفتم صفر

وی تأكيد كرد: بايد بين اين ولادت با ولاداتی كه در خارج از ايام حزن و اندوه است فرق گذاشت به اين شكل كه در اين ولادت قطعا نبايد شادی كاملی انجام شود بلكه در مراسم بزرگداشت ولادت امام موسی كاظم(ع) از فضائل و سجايای اخلاقی ايشان، نوع زندگی و الگوبرداری از رفتار، اخلاق و زندگی ايشان و از فعاليت‌ها و مناقب ايشان گفته شود و به گونه‌ای از اين امام بزرگوار ياد شود كه با اهداف عاليه ايشان هم سازگارتر باشد.

هفتم صفر؛ روز عزاداری كاروان اسرا

حجت‌الاسلام رجبی تأكيد كرد: برگزاری مراسم جشن باشكوه در ماه صفر مناسب نسيت زيرا اين ايام مصادف است با ايام اسارت اهل بيت امام حسين (ع) و حزن و اندوه در كاروان اسرا موج می‌زند همچنين در همين روز است كه برگزاری مراسم عزاداری از طرف اسرای شام برای امام حسين(ع) ولو اينكه در سيطره يزيد بودند و تا امروز ممنوع بود، آزاد شده و اهل بيت (ع) پس از روزهای طولانی پر غم برای ايشان می‌توانند آزادانه گريه و زاری كنند.

وی با بيان اينكه بايد بين ميلاد امام موسی كاظم(ع) با ولادت ائمه ديگر تفاوتی قائل شد ابراز كرد: به دليل مقارنت پيش آمده اين تفاوت بايد محسوس باشد كما اينكه در ايام ديگری مثل رحلت امام خمينی(ره) به دليل رعايت حرمت ايشان هنگامی كه رحلتشان با ولادتی مقارن می‌شود آن روز را با جشن و سرور ولادات، مبارك نمی‌داريم.

استاد حوزه علميه عنوان كرد: طلاب و فضلای حوزه علميه و انديشمندان و تاريخ‌دانان در مورد اختلافاتی كه بين روزهای شهادات و ميلاد ائمه(ع) در كتب روايی وجود دارد، تحقيق و بررسی كنند و تمامی شواهد و قرائن بررسی شود، بدون شك اين تحقيقات ارزشمند است و نبايد گفت در اين مقطع نياز به تحقيق نيست.

وی با تأكيد بر لزوم پژوهش و تحقيق در اين رابطه ابراز كرد: با روش‌های جديد شناخت تاريخ كه امروزه به وجود آمده است می‌توان نتايح جديدی در عرصه تاريخ گرفت و از آنجايی كه علم پايانی ندارد به خصوص در حوادث و وقايع گذشته كه بسياری از منابع و شواهد از بين رفته است، ممكن است در حين تحقيق و پژوهش در زمينه تاريخی در هر مقطعی شواهدی كشف گردد كه با ديدگاه‌های موجود مختلف باشد.

حجت‌الاسلام رجبی اضافه كرد: اگر به صورت قطعی‌تر بتوان نتايج جديدی گرفت می‌توان آن نتايج را در تاريخ اسلام مبنا قرار داد و شعائر اسلامی در تاريخ شيعه را قطعی‌تر گرامی داشت علاوه بر اين از همين نتايج جديد و مهم وقايع و حوادث ديگر تاريخی كه به يكديگر پيوسته است كشف می‌شود.

وی ادامه داد: در پژوهش‌های اين چنين مهم اين است كه بر اتقان نظريه، دقت بر نظريه اضافه شود و در اين طيف علی الخصوص تاريخ اهل بيت(ع) اگر با متد درست و دقيقی تحقيق انجام شود ولو به نتيجه دقيقی رسيده نشود كار بسيار ارزشمند و پسنديده‌ای است و برای آيندگان مفيد است.

تحقيق در تاريخ زندگانی اهل بيت(ع) منشا آثار فردی و اجتماعی در سازندگی اجتماع است

عضو جامعه مدرسين حوزه علميه قم بيان كرد: اين چنين تحقيقات و پژوهش‌ها علاوه بر دارا بودن نتيجه علمی و دينی نتايج فرهنگی و اجتماعی دارد و در برنامه‌های نظام جمهوری اسلامی و مردم تأثيرگذار است، برای مثال وقتی به واقعيت تاريخی ورود حضرت معصومه(س) به قم نگاه می‌كنيم، هر چند تاريخ آن قطعی و صد درصدی نيست اما اين واقعه علاوه بر برگزاری انواع مراسمات منشأيی می‌شود تا تلاشهای فكری، تربيتی، فرهنگی و تاريخی در بين مردم صورت گيرد لذا تحقيق در تاريخ زندگانی اهل بيت(ع) صرفا كشف حقيقت نيست بلكه منشا آثار فردی و اجتماعی در سازندگی اجتماع است.

وی در خاتمه اظهار كرد: از جمله آثار زندگانی اهل بيت(ع) می‌توان به واقعه عاشورا اشاره كرد كه تا امروز تمام جهان اسلام را تحت تأثير قرار داده و در همين راستا امام خمينی(ره) فرمودند همين محرم و صفر است كه اسلام را زنده نگه داشته است؛ تحقيق در مورد سيره زندگانی اهل بيت(ع) نوعی كمك به برپايی شعائر دينی و بزرگداشت اهل بيت(ع) است و آثار تربيتی، فرهنگی و اجتماعی دارد.

منبع: خبرگزاری ایکنا

کد خبرنگار 211007