۰۶ آذر ۱۴۰۳ ۲۵ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۹ : ۰۱
عقیق: آمدن انبیای الهی از پی
یکدیگر نشان از این مسأله دارد. برای ما شیعیان، ائمه هدی(ع) به عنوان الگوی انسان
کامل مطرح شده اند که با تأسی به سیره زندگی آنها سعادت و رستگاری در انتظار ماست. امام حسین(ع) سومین پیشوای بر حق شیعه
هستند که نمادی عینی از ظلم ستیزی و مقابله با ظلم و کفرند. این پیشوای معصوم با
نثار جان خود و فرزندانشان اسلام و آیین سترگ جد خویش را حیاتی ویژه بخشیدند.
همزمان با فرا رسیدن میلاد با برکت این امام همام،
فرازهای الگوی عملی و اخلاقی ایشان را در گفت و گو با حجت الاسلام والمسلمین استاد
شیخ حسین انصاریان، استاد اخلاق و معارف اسلامی مورد واکاوی قرار داده ایم که در
ادامه میخوانید.
جناب آقای انصاریان! اخلاص و توجه متعالی به خداوند در
سیره زندگی امام حسین(ع) چه جایگاهی دارد؟
زندگی الهی امام حسین(ع) همچون سایر ائمه هدی(ع) مبتنی
بر اخلاص و تقوای بی نظیر الهی است، چنانکه هیچ ثانیه ای از زندگی این بزرگواران
بدون سیر در مسیر الی ا... طی نگشته است. سیدالشهدا(ع) نیز که تربیت شده مکتب وحی
است، قطعاً در این زمینه همان مسیری را طی کرده است که اجداد طاهرینش طی کرده
بودند. آن حضرت در آن ایام که پس از شهادت برادر ارجمند خویش امام حسن(ع) عهده
دار سکان هدایت مسلمین شدند، با انواع هجمه ها و انحرافات مواجه بودند، اما با تقوا
و تکیه بر اخلاص الهی این مسیر پر مخاطره را تا پای جان طی کردند و ما اوج این
اخلاص را در جانبازی و شهادت طلبی ایشان میبینیم که در صحنه کربلا هر آنچه دارد،
به پیشگاه خدا تقدیم میکند. در سیره زندگی امام حسین(ع) چیزی به نام «من» و خود
خواستن جایگاهی ندارد و آن حضرت هیچ چیزی را دور از خواست حق نمی داند و هر آنچه
هست، خدایی است و به خدا تعلق دارد و بر همین اساس حضرت حتی شهادت خویش را فرصتی
برای کسب رضای حق تلقی کرده و بر همین اساس در عاشورای سال 61 هجری قمری زیباترین
تابلوی عشق الهی و تن دادن به خواست خدا را برای همه بشریت به تصویر کشیدند.
جناب استاد! در بررسی ابعاد دیگر زندگی امام حسین(ع) حق
طلبی نیز بسیار روشن و پررنگ است، از دیدگاه جنابعالی در این زمینه چه نکاتی قابل
طرح است؟
پرسش قابل تأملی است؛ زیرا خداجویی و اخلاص محوری اصل
مهم زندگی متعالی امامان معصوم(ع) است و ما هر آنچه در زندگی سیدالشهدا(ع) میبینیم
در سیره زندگی سایر ائمه هدی(ع) نیز مستتر است و چنانچه هر کدام از این بزرگواران
جای دیگری بودند، همان مسیر را طی میکردند. امام حسین(ع) در این قاعده نیز در پی
اثبات حق برای جامعه خفته در جهالت آن روزگار بودند. بنابراین از دیدگاه این امام
مظلوم، حق برابر با خدای متعال است و هر چه غیر از خواست خدا ناحق و فنا شدنی است.
سومین پیشوای شیعه هرگز بیعت با یزید و دستگاه فاسد اموی را نپذیرفت؛ زیرا هیچ
حقانیتی در آن حکومت نبود و ما میبینیم که آن حضرت از مدینه به مکه و در نهایت به
کربلا سفر کرد تا حقیقت پنهان امامت بر همگان آشکار شود و این حق جویی جز رستگاری
راه دیگری در پیش نخواهد داشت.
اما کسب رضای الهی یکی از مهمترین اهداف سیدالشهدا(ع) در
طول سفر به کربلا و واقعه عاشوراست، تبیین این مسأله چه تأثیری در روند زندگی ما
دارد؟
به نکته مهمی اشاره کردید چرا که یکی از اوصاف برجسته
امام حسین(ع) این است که در تمام ابعاد زندگی خویش بر کسب رضایت خدا تأکید و
اهتمام داشت. تا آنجا که حتی در اوج جنگ با سپاه کفر پیوسته تأکید میفرمود، اگر
رضای الهی و احیای دین با کشتن من محقق میشود. پس ای شمشیرها مرا دریابید و آن
هنگام که تیر به سینه حضرت اصابت کرد و به زمین افتاد فرمود: «بسم ا... وبالله وفی
سبیل ا... وعلی مله رسول ا...؛ به نام خدا و به یاد خدا و در راه خدا و بر دین
رسول خدا شهید میشوم.» بنابراین نکته مهم زندگی امروز ما باید این باشد که رضایت
خدا را در همه امور زندگی در نظر بگیریم و جز خواست او نخواهیم، چنانکه امام
حسین(ع) نخواست.
برخی در شرایط امروز برای کسب رضایت خدا درگیر شبهات شده
اند، از دیدگاه شما چطور میتوانیم از اینکه مورد رضایت حق قرار گرفته ایم اطمینان
پیدا کنیم؟
ببینید حرکت در مسیر زندگی معصومین(ع) ما را به سرمنزل
حقیقت و کسب رضای پروردگار سوق میدهد، زندگی این بزرگواران آیینه روبهروی ماست و
ما باید از آنها درس بگیریم. چنانکه امام حسین(ع) هرگز در برابر باطل سر تسلیم فرود نیاورد
و بر حق ایستادگی کرد. در چنین شرایطی که امروز انواع شبهات به زندگی ما رسوخ میکند،
اگر پیرو حقیقی ائمه(ع) هستیم، باید در عمل این مسأله را اثبات کنیم.
نمی شود به سیره امام حسین(ع) بی توجه باشیم و بگوییم
رضایت خدا برای ما مهم است. ما از مسیر شناخت معصومین(ع) و پیروی از آنها به قرب
الهی میرسیم. بنابراین باید به سیره زندگی آنها توجه کنیم.
زندگی امام حسین(ع) سرشار از درسهای مختلف برای زندگی
امروز ماست، اگر بخواهیم به صبر و شکیبایی ایشان تأسی کنیم، توجه به چه نکاتی
اهمیت دارد؟
همان طور که میدانید صبر و شکیبایی و استقامت بر هدف
یکی از مهمترین اوصاف انبیای الهی است. صبر حالتی است نفسانی که اگر به حد اعلای
خود برسد، انسان را از بی قراری و اضطراب و شکایت از قضای الهی در برابر حوادث باز
میدارد و قدرت ایستادگی در مقابل نفس و خواسته های آن را پیدا میکند. چنانکه
امام حسین(ع) در صحنه عاشورا استقامت ورزید.
در آن هنگامه سخت، فرزندان و یاران آن حضرت یک به یک
پرکشیدند، اما باز هم آن امام همام بر اندیشه الهی خویش استوار ماند و این مسأله
درس بزرگی برای امروز ماست که در تمامی بلایا و مصیبتها صبور باشیم که همه آنچه
برای ما رخ میدهد، آزمایش الهی است.
مهمترین و زیباترین درس مکتب حسینی برای جهان امروز که
دستخوش هجمه ها و افکار انحرافی است، چیست؟
اگر پیرو نهضت حسینی هستیم، در عمل اثبات کنیم حتی به
قیمت از دست دادن جان. در اندیشه الهی امام حسین(ع) آزادگی به معنی بندگی خدای متعال
است، پس ما هم آزاده زندگی کنیم، چنانکه مولایمان این چنین بود.
سیدالشهدا(ع)
همواره بر «هیهات من الذله» یعنی من از ذلت و خواری
دورم، تأکید داشت؛ پس ما هم از این درس بزرگ الگو بگیریم و هرگز در برابر شیطان
نفس و دشمنان اسلام سر تسلیم فرود نیاوریم که در این صورت پیرو حقیقی مکتب حسینی
خواهیم بود.
به درسهای مکتب حسینی اشاره داشتید، اکنون نیاز نسل
امروز ما برای حرکت در مسیر این مکتب بزرگ چیست؟
نسل امروز ما نیاز دارد که مکتب حسینی را بخوبی بشناسد،
بنابراین باید مسیر شناخت این امام همام از طریق نخبگان دینی و فرهنگی ما فراهم
شود. ترویج مکتب حسینی با برگزاری همایشها و نشستهای مختلف محقق نمی شود، بلکه همه
ما باید در کنار هم برای توسعه و نشر فرهنگ حسینی تلاش کنیم. نخبگان ما وظیفه دارند
مهمترین دستاوردهای زندگی امام حسین(ع) را بررسی کنند و به صورت کاربردی در اختیار
نسل جدید قرار دهند و آنچه جوانان ما را در این دوران پر تلاطم از هجمه ها و خطرات
دشمنان حفظ میکند، داشتن خط سیر فکری قوی از فرهنگ دینی است که این مهم هم باید
به عنوان اولویت اصلی در کشور ما دنبال شود.
منبع:قدس
211008