۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۳۳ : ۲۱
حسن حسینخانی
جوانی‌که حاج‌منصور باروضه‌اش اشک می‌ریزد!
حاج منصور ارضی درباره‌اش می‌گوید: "یک عمر روضه خواندم و اشک مردم را درآوردم ولی حالا فقط دوست دارم این جوان روضه بخواند و من گریه کنم."
حسن حسینخانی، مداح و مرثیه خوان جوان اهل
بیت عصمت و طهارت (ع) است که جوانی اش را وقف نوکری این خاندان کرده است.
علی رغم سن و سال جوانی که دارد با عنایت حضرات معصومین (ع) و نگاه خاصه ی
حضرت زهرا (س) امروزه محبوبیت بسیار بالایی در دل گریه کن ها و مادحین پیدا
کرده است.
از سن 13 سالگی که در هیئات محله مهرآباد جنوبی به روضه خواندن می پرداخت، به هیئات مورد علاقه ی خود در سایر مناطق هم می‌رفت تا از تجارب بزرگان عرصه ی مداحی استفاده کند، آن روزها را روز یادگیری و زانو زدن در محضر مادحین صاحب نفسی مثل حاج منصور ارضی، حاج رسول فیض، سید محمد جوادی و ... می داند.
حسین خانی حدود 20 یا21 ساله بود که آرزو داشت برای روضه های خودش حسینیه داشته باشد که با پارکینگ خانه ی پدرش به آرزویش رسید. هنوز هیئت «یازهرا(س)» شبهای چهارشنبه در همان پارکینگ مقدس برگزار می شود. حسینیه «یازهرا(س)» که مادرش بانی آن بوده این روزها به محفلی تبدیل شده که خیلی از مداحان مطرح ایران در آن حضور پیدا می کنند. هر چند همین مادر حسن از چند روز مانده به عاشورای امسال به کما رفته اما این مصیبت مانع از ادامه نوکری او زیر بیرق حضرت حسین(ع) نشده است.
اگر از حسینخانی بپرسند چه روضه ای بیشتر دلت را می سوزاند، یا او را به چه روضه ای می شناسند در جواب می‌گوید فقط روضه ی قتلگاه سیدالشهدا (ع). خیلی از مستمعین روضه اش می گویند در روضه ی گودال امام حسین (ع) بسیار گریه می کند، ناله می زند و مثل اسفند روی آتش است. روضه گودال از همه سخت تر است.
اما اکثراً حسن حسینخانی را از حضورش در هیئتی اطراف میدان بهارستان می شناسند. "حیسنیه ی دلریش" که حاج رسول فیض آ نجا روضه می‌خواند، جایی است که حسن حسینخانی را بیشتر از جاهای دیگر به مردم شناساند. حسنیه دلریش حسینیه ترک های مقیم تهران است که از حسن می خواستند تا برای مردم کمی روضه بخواند. حسینخانی که خود از پانشین های روضه حاج رسول فیض بود آنقدر از میان جمعیت حق روضه را خوب ادا می کرد که مطلوب مردم شد.
حسینخانی جوان حدود 28 ساله ای شده که حاج منصور ارضی درباره‌اش می‌گوید: "یک عمر روضه خواندم و اشک مردم را درآوردم ولی حالا فقط دوست دارم این جوان روضه بخواند و من گریه کنم."
اگر مداحی را فن بدانیم مهارت او می‌شود انتخاب شعر و حفظیات شعر از قدما و رابطه او با شاعران معاصر آئینی. آنقدر حجم شعرهایی که حفظ کرده بالاست که چندی پیش وقتی از او برای مرثیه خوانی در یک هیئت دعوت کرده بودند عنوان شاعر را هم برایش آورده بودند.
هر چند هنوز جوان است اما تا به اینجای کار از نظر اخلاصی که لازمه ورود به دنیای هیئت سیدالشهدا(ع) و مکتب مقدس نوکری در دستگاه آل الله(ع) است، می‌شود به ادب و ارادتی که او به نوکران و پیر غلامان اهل بیت (ع) دارد اشاره کرد. این ویژگی‌ها موارد قابل توجهی است که حسن حسینخانی را از سایر مرثیه خوان‌های جوان متمایز می‌کند، او می‌داند جای کدام شعر کجاست یا کدام شعر با چه لحنی بیان شود اثر بیشتری در دل مستمع خواهد گذاشت و... این امتیاز ها به علاوه سوز صدایی که اهل بیت(ع) به او عنایت کردند از او «حسن حسینخانی»ای ساخته که با همه فرق داشته باشد و اینقدر در دل مردم جا کند.
منبع: تسنیم
کدخبرنگار212111
از سن 13 سالگی که در هیئات محله مهرآباد جنوبی به روضه خواندن می پرداخت، به هیئات مورد علاقه ی خود در سایر مناطق هم می‌رفت تا از تجارب بزرگان عرصه ی مداحی استفاده کند، آن روزها را روز یادگیری و زانو زدن در محضر مادحین صاحب نفسی مثل حاج منصور ارضی، حاج رسول فیض، سید محمد جوادی و ... می داند.
حسین خانی حدود 20 یا21 ساله بود که آرزو داشت برای روضه های خودش حسینیه داشته باشد که با پارکینگ خانه ی پدرش به آرزویش رسید. هنوز هیئت «یازهرا(س)» شبهای چهارشنبه در همان پارکینگ مقدس برگزار می شود. حسینیه «یازهرا(س)» که مادرش بانی آن بوده این روزها به محفلی تبدیل شده که خیلی از مداحان مطرح ایران در آن حضور پیدا می کنند. هر چند همین مادر حسن از چند روز مانده به عاشورای امسال به کما رفته اما این مصیبت مانع از ادامه نوکری او زیر بیرق حضرت حسین(ع) نشده است.
اگر از حسینخانی بپرسند چه روضه ای بیشتر دلت را می سوزاند، یا او را به چه روضه ای می شناسند در جواب می‌گوید فقط روضه ی قتلگاه سیدالشهدا (ع). خیلی از مستمعین روضه اش می گویند در روضه ی گودال امام حسین (ع) بسیار گریه می کند، ناله می زند و مثل اسفند روی آتش است. روضه گودال از همه سخت تر است.
اما اکثراً حسن حسینخانی را از حضورش در هیئتی اطراف میدان بهارستان می شناسند. "حیسنیه ی دلریش" که حاج رسول فیض آ نجا روضه می‌خواند، جایی است که حسن حسینخانی را بیشتر از جاهای دیگر به مردم شناساند. حسنیه دلریش حسینیه ترک های مقیم تهران است که از حسن می خواستند تا برای مردم کمی روضه بخواند. حسینخانی که خود از پانشین های روضه حاج رسول فیض بود آنقدر از میان جمعیت حق روضه را خوب ادا می کرد که مطلوب مردم شد.
حسینخانی جوان حدود 28 ساله ای شده که حاج منصور ارضی درباره‌اش می‌گوید: "یک عمر روضه خواندم و اشک مردم را درآوردم ولی حالا فقط دوست دارم این جوان روضه بخواند و من گریه کنم."
اگر مداحی را فن بدانیم مهارت او می‌شود انتخاب شعر و حفظیات شعر از قدما و رابطه او با شاعران معاصر آئینی. آنقدر حجم شعرهایی که حفظ کرده بالاست که چندی پیش وقتی از او برای مرثیه خوانی در یک هیئت دعوت کرده بودند عنوان شاعر را هم برایش آورده بودند.
هر چند هنوز جوان است اما تا به اینجای کار از نظر اخلاصی که لازمه ورود به دنیای هیئت سیدالشهدا(ع) و مکتب مقدس نوکری در دستگاه آل الله(ع) است، می‌شود به ادب و ارادتی که او به نوکران و پیر غلامان اهل بیت (ع) دارد اشاره کرد. این ویژگی‌ها موارد قابل توجهی است که حسن حسینخانی را از سایر مرثیه خوان‌های جوان متمایز می‌کند، او می‌داند جای کدام شعر کجاست یا کدام شعر با چه لحنی بیان شود اثر بیشتری در دل مستمع خواهد گذاشت و... این امتیاز ها به علاوه سوز صدایی که اهل بیت(ع) به او عنایت کردند از او «حسن حسینخانی»ای ساخته که با همه فرق داشته باشد و اینقدر در دل مردم جا کند.
منبع: تسنیم
کدخبرنگار212111
گزارش خطا
غیر قابل انتشار: ۱
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۲۸
این آقایوون هیچ کدوم پاکار حاجی نیستند
مگه امسال محرم رو ندیدن؟ بجز حاج آقا و ابوالفضل و حاج مهدی ارضی کی پیش حاجی بود؟ همه رفته بودند دنبال دکان و دستگاه خودشون. خوده حسین سازور هم یه شب در میون می اومد. بیمعرفتا
اگه اينطورى كه شما ميگفتيد بود كه به عنوان مثال ماه رمضون ميدادن اكثر شبا بخونه،مثل اون زمان كه هميشه اكثر جلسات رو آقاى هلالى ميچرخوند
ياعلى
چی شد که یکدفعه این آقا دیگه تو ارک و پیش حاجی دیده نشد؟ یهو غیبش زد !!!!
میگن علت ترد شدنش از پیش حاج منصور به خاطر شغلش بوده
درسته؟
خدا مادرش رو رحمت كنه.يه تسليت مينوشتيد
بختیاری ؟
حسن آقا تو روضه خوندن یه دونه س