کد خبر : ۲۵۷۸
تاریخ انتشار : ۱۱ آذر ۱۳۹۱ - ۱۳:۳۲
گزیده سخنان حجت الاسلام مهدی همازاده؛ حسینیه هنر؛ چهاردهم محرم الحرام:
در حدیث معراج هست که پیامبر(ص) به آن ها فرمود : «آیا مرا آن چنان که حق من است می شناسید؟» ملائکه نیز پاسخ دادند : «چطور شما را نشناسیم در حالی که اولین مخلوق خداوند هستید...»!
حسینیه هنر در دهه دوم محرم پذیرای عزادارنی است که هرشب پای منبر یکی از سخنران های مطرح می نشینند و از معارف اهلبیت(ع) بهره می برند.
آنچه می خوانید بخشی از سخنان حجت الاسلام مهدی همازاده است که در شب چهاردهم محرم در این حسینیه بیان شده است:
امشب را قدری درباره مقام ولایت تکوینی در عالم خلقت صحبت می کنیم. ولایت تکوینی اهل بیت. یعنی جایگاه آن ها در آفرینش و تکوین چیست. اولا عرض کنم که ولایت تکوینی غیر از ولایت تشریعی است.
آنچه می خوانید بخشی از سخنان حجت الاسلام مهدی همازاده است که در شب چهاردهم محرم در این حسینیه بیان شده است:
امشب را قدری درباره مقام ولایت تکوینی در عالم خلقت صحبت می کنیم. ولایت تکوینی اهل بیت. یعنی جایگاه آن ها در آفرینش و تکوین چیست. اولا عرض کنم که ولایت تکوینی غیر از ولایت تشریعی است.
یک سری روایاتی داریم درباره «أوّل ما خلق الله». اولین مخلوق الهی . این روایات را اهل بیت(ع) به اصحاب خاص خود فرموده اند. مثل ابوذر غفاری، ابوحمزه ثمالی، جابر بن یزید جعفی، جابر بن عبدالله انصاری. این ها اصحاب سرّ ائمه(ع) هستند.
مضمونِ همه این روایات متعدد، این است که اولین مخلوق خداوند، نور وجود پیغمبر اسلام(ص) است؛ «اول ما خلق الله نوری» و احادیث فراوان دیگر.
آن چیزی که در تمام این روایات مشترک است، این است که روایات متعددی داریم از صحابه خاص اهل بیت(ع) مبنی بر این که مخلوق اول، نور وجود اهل بیت است.
حتی ملائکه هم به این امر اذعان دارند. در حدیث معراج هست که پیامبر(ص) به آن ها فرمود : «آیا مرا آن چنان که حق من است می شناسید؟» ملائکه نیز پاسخ دادند : «چطور شما را نشناسیم در حالی که اولین مخلوق خداوند هستید...»
حُکَما در فلسفه بحث کرده اند که صادر اول و خلق اول چه می تواند باشد؟ به این نتیجه می رسند که صادر اول، همه کمالات خداوند را به نحو تامّ دارد إلّا این که این مخلوق است و او خالق.
در اعمال مشترک ماه رجب، یک دعایی از امام زمان(عج) هست که می فرماید: «لا فرق بینک و بینهم إلا أنهم عبادک و خلقک». این ها مخلوقات تو هستند؛ هیچ فرق دیگری در این بین نیست.
بحث خیلی سنگین است! عرفا در این زمینه، دست افشانی ها کرده اند! در ادامه دعای مذکور می فرماید«به وسیله آن ها آسمان و زمینت را پر کردی.» این ها واسطه فیض هستند. این فیضی که از الله می آید، توسط اهل بیت که واسطه هستند دریافت می شود و در عالم توزیع می شود.
خب، این افاضه فیض یعنی چه؟ یعنی وجود ما، ربطِ محض، به واسطه فیض و مخلوق اول است. یعنی وجودمان از اوست؛ او به ما وجود داده است. «و بهم ملأتَ سمائک و ارضک»
خب، یعنی چی آسمان و زمین را به وسیله آن ها پر کرده است؟ آن ها وسیله و واسطه خلق و فیض هستند. ما علم داشته باشیم یا نداشته باشیم، وجود از ناحیه آن ها دارد عنایت می شود! در زیارت جامعه داریم «و اشرقت الارض بنورکم».
در فرآیندِ معاد و قیامت هم، از ناحیه همین صادر اول، بساط خلقت جمع می شود. حساب و کتاب هم به سوی آن ها هست. این طور معارف ناب را باید در ادعیه جستجو کرد!
این ها را عرض کردم که حواسمان باشد در کربلا، چه کسی و با چه قدرتی دارد به مَسلَخ می رود. ایشان صاحب ولایت کلیه است. ولایت کلیه، این طور ولایتی است.
ولایتِ کلیه، فقط مخصوص پیامبر و اوصیای اوست. در مقام ولایت کلیه نیز، وصیّ پیامبر باید مانند او صاحب ولایت کلیه باشد؛ قائم مقام باشد. در بیان ولایت کلیه می توانیم قائل به فطری بودنِ آن نیز باشیم؛ مثل خدا پرستی و توحید.
در زیارت جامعه داریم «إلا عرّفهم جلالة امرکم و ...» خداوند به گروه های مختلف بشر عظمت و بزرگی مقامتان را شناسانید! حسّ تبعیت از یک انسان کامل و سرشار از کمالات در همه هست. چرا که این امر فطری است.
در عاشورا نه فقط سیدالشهدا(ع) دارای این مقام است، بلکه کسانی که همراه ایشان بودند نیز خیلی کمتر نیستند. امام حسین در وداعِ علی اکبر(س) تعبیری درباره ایشان دارند:«علیّ مَمسوسٌ فی ذات الله». علی فانی در ذات خداوند است.
این تعارف نیست! عین حقیقت است. «ممسوس در ذات». یعنی با ذات خدا در تماس است! او همه مقامات را فتح کرده است. بزرگان می گویند ایشان در مقام امامت بود. لذا سنگین ترین مصیبت در عاشورا برای امام حسین(ع)، مصیبتت علی اکبر بود.
کدخبرنگار:۲۱۲۱۱۳
