۰۶ آذر ۱۴۰۳ ۲۵ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۲۱ : ۱۱
عقیق: عالم برزخ، عالم متوسطى ميان دنيا و آخرت است كه مردگان تا قيامت در آن بسر مى برند.
كلمه برزخ در لغتبه معناى فاصله و حائل ميان دو چيز راگويند.
آيه اول: « وَهُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَّحْجُورًا ؛ او خدائى است كه آب دو دريا را بهم آميخت، دو دريايى كه آب يكى از آن دو شيرين و گوارا است و آب ديگرى شور و تلخ، و ميان اين دو آب فاصله و حائلى قرار داد تا هميشه از هم جدا باشند و به هم نياميزند».﴿سوره فرقان آیه 53﴾
« وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ ؛ (اى پيامبر) هرگز گمان مبر كسانى كه در راه خدا كشته شدند، مردگانند! بلكه آنان زندها ند و نزد پروردگارشان (در عالم برزخ) روزى داده مى شوند».(4)
در آيه 171 سوره آل عمران مى فرمايد: «و از نعمت خدا و فضل او (نسبت به خودشان در عالم برزخ) مسرورند و (مى بينند كه) خداوند پاداش مؤمنان را ضايع نمى كند (نه پاداش شهيدان و نه پاداش مجاهدان را كه شهيد شدند)».
شخصى به امام صادق عليه السلام عرض كرد: چه مى فرماييد در آيه « النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا غُدُوًّا وَعَشِيًّا ...» (6). «آتش است كه هر صبح و شام كه آنان بر آن عرضه مى شوند؟» فرمود: «ديگران چه مى گويند؟» عرض كرد: «مى گويند آن آتش جهنم جاويد (آخرت) است و گويند كه بين صبح و شام عذابى نباشد». فرمود: «پس اينها خوشبخت اند «كه بخشى از روز را در آسايش بسر مى برند». عرض كرد: «پس چگونه است؟» فرمود: «اين، در دنيا است كه مربوط به عالم برزخ است. و اما جهنم جاويد محتواى اين آيه است: «... وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ ؛ روزى كه قيامت برپا شود (مى فرمايد:) آل فرعون را در سختترين عذاب ها وارد كنيد» (7).
در مورد آيه «...وَمِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ...» امام صادق عليه السلام فرمود: «هو القبر و ان لهم فيه لمعيشة ضنكا و الله ان القبر لروضة من رياض الجنة او حفرة من حفر النار؛ مراد از برزخ همان قبر مى باشد و البته براى كافران هر آينه زندگى سختى در آنجا مى باشد به خدا سوگند كه قبر هر آينه باغى از باغ هاى بهشتى (براى مؤمنين) و ياحفره اى از حفره هاى آتش جهنم (براى كافران و..). مى باشد (9).
از اميرالمؤمنين عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «ارواح مؤمنان عالم در برزخ به كنار چشمه اى از بهشت به نام «سلمى» زندگى مى كنند (11).
«ابوبصير» مى گويد: از امام صادق عليه السلام پرسيدم ارواح مؤمنين پس از مرگ در چه وضعند؟ فرمود: «در برزخ در ميان غرفه هايى از بهشت بسر مى برند، از خوراك بهشتى مى خورند و از آب آن مى نوشند و منتظر انجاز وعده پروردگار خود هستند» (12).
پس عالم برزخ حائل بين دو شىء يعنى مابين دنيا و آخرت از هنگام مرگ تا روز بعثت است پس كسى كه مى ميرد، داخل برزخ مى شود كه واسطه و حائل بين دنيا و آخرت است (13).
پى
نوشت ها:
1) متوفاى 1085ه ق
2) ج2، ص 430
3) مؤمنون، 100 - دائرةالمعارف تشيع، ج3، ص 176، بنياد
خيريه فرهنگى شط سال 1371ش.
4) آل عمران، 169
5) ابراهيم، 27
6) مؤمن، 46
7) همان
8) تفسير نورالثقلين: ج3، ص 553 - تفسير على بن ابراهيم
- بحارالانوار، ج6، ص 214
9) بحارالانوار: ج6، ص 218
10) معارف و معاريف، ج1، ص 378 و 379 تاليف سيد مصطفى
دشتى
11) بحارالانوار: ج6، ص 61 و 82
12) بحارالانوار: ج6، ص 61 - 82
13) قاموس نهجالبلاغه، تاليف محمد على ترقى، ج 1، ص 137
منبع:جام
211008