عقیق: حضرت علی بن ابیطالب(ع) در روایتی به جریان تجهیز و تکفین دختر پیامبر ام الائمه حضرت زهرا(س) اشاره کرده و می فرماید: به خدا سوگند شروع به تجهیز او کرده و او را در پیراهنش غسل دادم و پیراهن را به یک سو نزدم. به خدا سوگند میمنت و برکت داشت و پاک و پاکیزه بود و بعد با زیادتی حنوط رسول خدا(ص) او را حنوط داده در کفنهای خودش پوشانیدم. وقتی که خواستم بندهای کفن را ببندم صدا زدم ای ام کلثوم، ای زینب، ای سکینه، ای فضه، ای حسن، ای حسین! بیایید و از مادرتان بهره گیرید، فراق و جدایی فرارسیده و دیدار به بهشت و قیامت موکول شده است.

حسن و حسین جلو آمده صدا می زدند: آه و افسوس غم و اندوه همیشگی از فقدان جدمان محمد(ص) و مادرمان فاطمه زهرا، ای مادر حسن! ای مادر حسین! آنگاه که جدمان محمد مصطفی(ص) را دیدار کردی سلام ما را به او برسان و به آن حضرت بگو بعد از تو در دنیا یتیم ماندیم.

امیرالمؤمنین علی (ع) در ادامه می فرماید: خدا را گواه می گیرم که فاطمه ناله کرد و فریاد کشید و دستهایش را کشیده آن دو را به آرامی در آغوش گرفت. در این لحظه هاتفی صدا زد: ای ابوالحسن! آن دو را از روی سینه مادرشان بلند کن که به خدا سوگند فرشتگان آسمانها را به گریه آورده اند، دوست مشتاق دیدار دوست است.

حضرت می فرماید: آن دو را از روی سینه فاطمه بلند کرده شروع به بستن بندهای کفن او نمودم و در آن لحظه این اشعار را می سرودم:

فراقک اعظم الاشیاء عندی                   وفقدک فاطم ادمعی الکثول

سأبکی حسرة و انوح شجوا                 علی خلّّ مضی أسنی سبیل

الا یا عین جودی و أسعدینی                فحزنی دائم أبکی خلیلی

فراق و جدایی تو در نزد من سخت ترین چیزهاست و فقدان تو ای فاطمه! برایم سنگین ترین مصیبتهاست. از حسرت می گیرم و از سر اندوه نوحه سرایی می نمایم بر دوستی که گام بر روشن ترین راه نهاده است. ای دیده اشک بریز و با من همراهی کن اندوه من همیشگی است و بر دوستم می گریم...*

پی نوشت:

جلد اول کتاب «فاطمه زهرا(س) شادمانی دل پیامبر(ص) »، نويسنده: احمد رحمانی همدانی، مترجم حسن افتخار زاده، ناشر: دفتر تحقیقات و انتشارات بدر، تهران، 1381. 

  منبع:مهر

211008