عقیق: صفات
ملائکه در بخش‌هایی از نهج البلاغة تبیین شده است. قسمتی از این صفات در ذکر
شده است:
«وَ اعْلَمُوا أنَّهُ لَیْسَ لِهَذَا الْجلْدِ
الرَّقِیقِ صَبْرٌ عَلَى النَّارِ، فَارْحَمُوا نُفُوسَکُمْ، فَإنَّّکُمْ قَدْ
جَرّبْتُمُوهَا فِی مَصَائِبِ الدُّنْیَا. أَفَرَأیتُمْ جَزَعَ أحَدِکُمْ مِنَ
الشَّوْکَةِ تصِیُبُه، وَ الْعَثْرَةِ تدِمُیُه، وَ الرَّمْضَاءِ تحْرُقُهُ
فَکَیْفَ إِذَا کَانَ بَیْنَ طَابِقینَ مِن نَار، ضَجِیع حَجَر، وَ قَرِینِ شَیطان
أَعْلَمْتُم أنَّ مَالِکاً إِذَا غَضَبَ عَلَى النَّارِ حَطَمَ بَعْضُهَا بَعْضاً
لِغَضَبِهِ، وَ إِذَا زَجَرَهَا تَوثّبت بَیْنَ أبْوَابِهَا جَزَعاً مِنْ
زَجْرَتِهِ أیُّهَا الیَفن الکَبِیرِ، الَّذِی قَدْ لَهَزَهُ الْقَتیرِ، کَیْفَ
أنْتَ إِذَا الْتَحَمَتْ أطْوَاقِ النَّارِ بِعِظامِ الأعْنَاقِ وَ نَشَبَتِ
الْجَوَامِعَ حَتَّى أَکَلَت لُحُوم السَّوَاعِدِ[۱] »
« آگاه
باشید این پوست نازک تن طاقت آتش دوزخ را ندارد، بنا بر این به خویشتن رحم کنید.
این حقیقت را در مصائب دنیا آزموده اید: آیا ناراحتى یکى از خودتان را در اثر «خارى» که به بدنش فرو مى
رود و زمین خوردنى که مختصرى او را مجروح مىسازد یا ریگ‌هاى داغ بیابان او را رنج
مىدهد دیدهاید؟ پس چگونه است آنگاه که در میان دو طبقه آتش در کنار سنگ‌هاى
گداخته، و قرین شیطان قرار گیرد؟ »
آیا مىدانید آنگاه که مالک (دوزخ) بر آتش غصب کند آتش‌ها
بر روى هم مىغلطند و یکدیگر را مىکوبند (و شعله ها در درون هم فرو مىروند)
و آنگاه که آتش را زجر نماید ناله کنان در میان درهاى جهنم از این طرف به آن طرف شعله مىکشند.
اى پیر بزرگسال که پیرى در وجودت رخنه کرده چگونه خواهى بود آنگاه که طوق‌هاى آتش
به گردن‌ها انداخته شود و غل‌هاى جامعه به دست و گردن افتد چنانکه گوشت دست‌ها را
مىخورد؟».[۲]
در این قسمت، به مطلب جالبی اشاره شده و آن اینکه جهنّم
کاملا در اختیار فرشته مخصوصی است. سایر فرشتگان (خازنین جهنّم) هم زیر مجموعه او
هستند. نام این فرشته
"مالِک” است. سوخت و ساز جهنّم بوسیله غضب این فرشته است. در عالم دنیا اگر بخواهیم کوره‌ای
را داغ کنیم و افروختگی آنرا بیشتر کنیم، مواد خام سوخت و ساز را بیشتر می‌کنیم
(زغال سنگ و هیزمش را بیشتر می‌کنیم) یا نفت و گازوئیل روی آن می‌ریزیم. ولی جهنّم
این چنین نیست همین مالک
علیه السلام که مسئول جهنّم است اگر عصبانی شود، جهنّم افروخته می‌شود.[۳]
در
قرآن کریم از این فرشته بزرگ الهی نام برده شده است:
« إِنَّ المُجْرِمینَ فی عَذاب جَهنَّم خالِدوُن
لایُفَتِّر عَنْهم وهُم فیه مُبْلِسُون و ما ظَلَمْناهُم ولَکِن کَانُوا هُم
الظالِمِینَ وَنادُوا یا مالِکُ لِیَقْضِ عَلَینا رَبُکَ قال إِنَّکم ماکِثوُن
لَقَد جِئْناکُم بِالحَقِّ ولکِنَّ أَکثَرکُم لِلحَقِّ کارِهون [زخرف/۷۴ و ۷۸]
»
« قطعا مجرمان در عذاب جهنم ماندگارند. عذاب از آنان تخفیف نمی‌یابد و آنان در آن جا نومیدند و ما به ایشان ستم نکردیم، بلکه خود ستمکار بودند و فریاد کشند: ای مالک بگو پروردگارت جان ما را بستاند. وی پاسخ دهد: شما قطعا ماندگارید. به تحقیق حقیقت را برایتان آوردیم، لیکن بیشتر شما حقیقت را خوش نداشتید. »
پی‌نوشت ها:
[۱]. نهج البلاغة(صبحی الصالح)، صفحه ى ۲۶۶
[۲]. دروس تفسیر سوره اعراف،آیت الله جوادی آملی،جزوه هشتم،ص۳۰
[۳]. ترجمه گویا و شرح فشرده اى برنهج البلاغه،آیت الله مکارم
شیرازی،ج ۲
منبع:صراط
211008
