عقیق:متاسفانه در چند دهه اخیر گویا اسامی اسلامی رنگ باخته و نام هایی متاثر از فرهنگ غرب رواج پیدا نموده اند!براساس آیات و روایات متعدد، روز قیامت هر کس را با همان نام خودش صدا می زنند و حال اگر این نام برگرفته از اسامی ائمه اطهار(ع) و بزرگان دین باشد مایه سرافرازی فرد می گردد، چنانچه نقل شده است: روزی فردی به امام صادق (ع) عرض نمود: فدای شما شوم؛ ما فرزندانمان را به نام شما و نام های پدران شما نامگذاری می نماییم، آیا این عمل برای ما سودی دارد؟
امام صادق (ع) فرمودند: آری؛ به خدا سوگند برای شما سود دارد و سپس فرمودند: آیا مگر دین جز دوستی می باشد؟ خداوند به رسولش فرموده است: به مردم بگو: اگر شما خداوند را دوست می دارید باید از من پیروی کنید تا خدا نیز شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشد، و همچنین ایشان فرموده اند: نخستین احسانی که یکی از شما به فرزند خود می کند، انتخاب نام نیک برای اوست. پس بکوشید و برای فرزند خود نام نیک انتخاب نمایید.

علاوه بر این ائمه اطهار (ع) نام هایی را جهت فرزندان ذکور سفارش فرموده اند در این زمینه  حضرت امام کاظم (ع) می فرمایند: هر خانه ای که در آن فرزندی به نام «مُحَمَد» یا «اَحمَد» یا «عَلی» یا «حَسن» یا «حُسین» یا «جَعفر» یا «طالِب» یا «عَبدالله» باشد، فقر و تنگدستی در آن خانه وارد نخواهد گردید و همچنین امام رضا (ع) فرموده اند: هر خانه ای که در آن نام «مُحَمَد» باشد اهل آن خانه در خیر و خوبی خواهند زیست و بر این اساس نیز از امام صادق (ع) نقل شده است: ما تمام فرزندان خود را در اول «مُحَمَد» می نامیم و چون هفت روز سپری گردید، اگر خواستیم نام او را تغییر می دهیم.

همچنین از پیامبر (ص) درباره ی فضیلت بعضی از اسامی روایت شده است که ایشان فرموده اند: اگر مردم در جلسه مشورت خود کسی را که نامش «مُحَمَد» یا «حامِد» و یا «اَحمَد» است، شرکت دهند، خیر آنان فراهم خواهد گردید و همچنین فرموده اند: در هیچ خانه ای سفره ای گسترده نمی شود که شخصی به نام «مُحَمَد» یا «اَحمَد» بر سر آن حاضر شود، جز آن که خداوند متعال، آن منزل را در هر روز دو مرتبه تقدیس می فرماید، و در حدیثی دیگر از امام رضا (ع) نقل شده است که این بزرگوار فرموده اند: هنگامی که فرزند خود را «اَحمَد» نام گذاری می نمایید، او را احترام کنید و در مجلس برای او جا باز کنید و صورت خود را در مقابل او در هم نکشید ( و به او غضب ننمایید).

پی نوشت ها:
1- شیخ صدوق. عیون الاخبار الرضا (ع)، ج2: 29.
2- علامه مجلسی. بحارالانوار، ج104: 131.
3- حسینی بهارانچی. آیین همسرداری و آداب زندگی در اسلام: 100- 103.

منبع:قدس

211008