عقیق: هرکس به دنبال گمشده و در پی بازگشت به اصل خویش در تکاپو و تلاطم است. در زمانه پرهیاهوی رنگها و زرق و برق ها جوانی را یافتیم که حریم دل را پاک و مصفا از ابتلائات دنیا، به دست دوست سپرده و با خاطری آسوده و آرامشی غبطه خوردنی، بر در آن حریم پاسبانی می‌کند.
شاید باورش برای برخی دشوار باشد اگر بشنوند که کسی بگوید:«همه دنیا و آنچه در آن است را با یک آیه از کلام دوست به عوض نمی‌گیرم!»
آری! جوانی از جنس نور و روشنی خورشید خطه کویری آران و بیدگل، بی آنکه تحصیلاتش از دوران ابتدایی فزون یافته باشد، در 35 سالگی تنها از سر عشق و خلوص، حافظ کل کلام وحی شده است.

«روح ا... رعیت مقدم» می گوید: علاقه زیادی به قرائت قرآن داشتم؛ اما سواد تحصیلی‌ام کم بود و همواره کلمات قرآن را به غلط می‌خواندم.
وی می‌افزاید: با شرکت در آیینهای قرائت قرآن مجمع قاریان و حافظان آستان مقدس حضرت محمدهلال بن علی(ع) و قرائت محله، قرائت صحیح قرآن را در مدت دو سال آموختم؛ تا اینکه در 29 سالگی و در یکی از جلسات حفظ قرآن جوانان آستان، به طور ناگهانی و خودجوش پنج صفحه از قرآن را حفظ کردم.
رعیت مقدم با بیان اینکه مربی خوب و خوش خلق جلسه قرائت، مرا جذب و تشویق کرد، ادامه می‌دهد: پس از آن با شوق فراوان و در همه لحظات کار و زندگی قرآن را تلاوت می‌کردم.
وی تأکید می‌کند: قرآن کوچکی در جیب داشتم که در حال گچ کاری ساختمان، گاه به آن مراجعه کرده و حفظم را ادامه می‌دادم و اکنون پس از پنج سال حافظ کل قرآن شده و به آرزویم رسیده‌ام.
وی یادآور می‌شود: بعضی روزها پنج جزء قرآن تلاوت می‌کنم و آن قدر مشتاق این کار هستم که در صف نانوایی، سوار بر موتورسیکلت و تا آخرین لحظه بیداری‌ام قرآن می‌خوانم.
این جوان 35 ساله آران و بیدگلی، با اشاره به برکت و نور حضور قرآن در زندگی‌اش، تأکید می کند: همواره و همه حال را حتی بر بالای داربست‌های بلند ساختمانی، با قرآن می‌گذرانم و از خداوند مهربان می‌خواهم، هرگز و لحظه‌ای مرا از قرآن جدا نکند.
رعیت مقدم با بیان اینکه، افراد زیادی را می‌بینم که پای در این وادی نمی‌گذارند یا توفیقی نمی‌یابند، تصریح می‌کند: برای ورود نور قرآن در دل، باید جان را ازگناهان و تیرگی‌ها پاک کرد؛ آنگاه این نور را به انسان هدیه می‌دهند.
وی می‌گوید: بهترین هدیه و داشته زندگی‌ام در دنیا، قرآن است که آن را مدیون لطف و رحمت الهی، عنایت امامزاده هلال بن علی(ع) و مربی دلسوز و خوش خلق قرآنی‌ام دکتر «مجتبی بیابان‌پور» هستم.
این حافظ قرآن می افزاید: بهترین و آرام بخشترین دوست و مونس انسان، قرآن است و من همواره جوانان و اطرافیان خود را به حفظ قرآن تشویق می‌کنم؛ زیرا هرکس لذت انس با کلام الهی را بچشد، آن را با همه دنیا عوض نخواهد‌کرد.

آنجا که کلام دوست به میان می آید باید لب فروبست و سراپا گوش شد. تنها چیزی که از خاطرم گذشت، ابیات زیبای مناجات خواجه عبدا... انصاری بود که در وصف عاشق و شیدای کوی یار می‌توان گفت:
آنکس که تو را شناخت، جان را چه کند/ فرزند و عیال و خانمان را چه کند/ دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی/ دیوانه تو هر دو جهان را چه کند

منبع:قدس

211008