عقیق:در حديث وارد شده است که «الْمَعْرِفَةُ بِالنَّفْسِ أَنْفَعُ الْمَعْرِفَتَيْنِ» این دو معرفت چيست؟
يك معرفت به غير نفس، يك معرفت به نفس. اين مي شود دو تا معرفت، معرفت نفس بهتر از معرفت ديگر است.
ما در بيرون هر موجودي را ببينيم وجودش دليل بر وجود خداست، بنابراين اين هم مقدمه معرفت خداست. امّا يك وقت خدا را از خودم مي شناسم، در خودم فكر مي‌كنم، مي‌بينم من هزار سال پيش نبودم، هزار سال بعد هم نخواهم بود اين ها را فكر كنم مي فهمم كه من خودم، خودم را خلق نكرده ام، اگر من خودم را خلق مي كردم هزار سال جلوتر خلق مي‌كردم، نمي‌گذاشتم هزار سال بعد هم نباشم. هزار سال بعد هم كاري مي‌كردم باشم، اين كه نه مي‌توانم خودم را جلوتر به وجود بياورم و نه مي‌توانم ديرتر از بين ببرم معلوم مي‌شود كار دست ديگري است و هر جور او بخواهد مي‌شود. اين انفع است چون خودم به خودم از موجودات خارجي و بيروني نزديكتر هستم، اين معرفت تثبيتش و روشنايي‌اش براي من خيلي بيشتر و بهتر است.
