عقیق | پایگاه اطلاع رسانی هیئت ها و محافل مذهبی

کد خبر : ۲۰۴۵۹
تاریخ انتشار : ۰۵ بهمن ۱۳۹۲ - ۰۷:۰۲
متوكل در سال ۲۳۶ قمرى دستور داد آرامگاه سرور شهيدان حضرت ابا عبدالله الحسين (ع) و بناهاى اطراف آن ويران و زمين پيرامون آن كشت شود و نيز در اطراف آن پاسگاه هايى بر قرار ساخت تا از زيارت آن حضرت جلوگيرى كند.

عقیق:متوكل در سال ۲۳۶ قمرى دستور داد آرامگاه سرور شهيدان حضرت ابا عبدالله الحسين (ع) و بناهاى اطراف آن ويران و زمين پيرامون آن كشت شود و نيز در اطراف آن پاسگاه هايى بر قرار ساخت تا از زيارت آن حضرت جلوگيرى كند.
گويا هيچ يك از مسلمانان حاضر به تخريب قبر امام حسين (ع) نبوده است، زيرا او اين كار را توسط شخصى بنام «ديزج» انجام داد كه يهودى الأصل بود. متوكل اعلام كرد: رفتن به زيارت حسين بن على ممنوع است و اگر كسى به زيارت او برود، مجازات خواهد شد.
(
۱) او مى ترسيد قبر امام حسين (ع) پايگاهى بر ضد او گردد و مبارزات و شهادت آن شهيد بزرگوار الهام بخش حركت و قيام مردم در برابر ستمهاى دربار خلافت شود. اما شيعيان و دوستداران سرور شهيدان در هيچ شرائطى از زيارت آن تربت پاك باز نايستادند و زائران، انواع صدمه‏‌ها و شكنجه‏‌ها را تحمل مى كردند و باز به زيارت مى رفتند. پس از قتل متوكل دوباره شيعيان با همكارى علويان قبر آن حضرت را باز سازى كردند. (۲)
خراب كردن قبر امام حسين (ع) مسلمانان را بشدت خشمگين ساخت، به طورى كه مردم «بغداد» شعارهايى بر ضد متوكل بر در و ديوارها و مساجد مى نوشتند و شعراى مبارز و متعهد، با سرودن اشعارى، او را «هجو» مى كردند. از جمله آن سروده‏ها، شعرى است كه ترجمه آن به قرار زير است:
«به خدا قسم اگر بنى اميه، فرزند دختر پيامبرشان را به ستم كشتند، اينك كسانى كه از دودمان پدر او هستند (بنى عباس) جنايتى مانند جنايت بنى اميه مرتكب شده اند. اين قبر حسين است كه به جان خودم سوگند (توسط عباسيان) ويران شده است. بنى عباس متأسفند كه در قتل حسين (ع) شركت نداشته اند! و اينك با تجاوز به تربت حسين و ويران كردن قبر او، به جان استخوانهاى او افتاده اند! ». (
۳)، (۴)


پی نوشت ها:

(۱). ابوالفرج الاصفهانى، همان كتاب، ص ۳۹۵ - مسعودى، مروج الذهب، بيروت، دارالأندلس، ج ۴، ص ۵۱ - سيوطى، تاريخ الخلفأ، الطبعه الثالثه، بغداد، مكتبه المثنى، ص. ۳۴۷
(
۲). ابوالفرج الاصفهانى، همان كتاب، ص ۳۹۶ - ور. ك به: ابن اثير، الكامل فى التاريخ، بيروت، دار صادر، ج ۷، ص. ۵۵
(
۳). بالله ان كانت اميه قد أتت قتل ابن بنت نبيها مظلوماً
فلقد اتاه بنو ابيه بمثله هذا لعمرى قبره مهدوماً
أسفوا على ان لايكونوا شاركوا فى قتله فَتَتَبّعوه رميماً
(سيوطى، تاريخ الخلفأ، الطبعه الثالثه، بغداد، مكتبه المثنى، ص
۳۴۷).
(
۴). گرد آوري از كتاب: سيره پيشوايان، مهدي پيشوائي، ص ۵۸۸.

منبع:حج

211008


ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر:
پربازدیدترین اخبار
پنجره
تازه ها
پرطرفدارترین عناوین