عوامل تعیین‌کننده در افزایش بهره‌مندی از عبادت:

شناخت و معرفت:
این که عبادت، چرا، چگونه و برای چه کسی انجام شود با شناخت و درک عبادت‌کننده رابطه مستقیم دارد. هر چه دانایی و معرفت در حوزه یاد شده افزون‌تر باشد، بهره‌مندی شخص نیز از عبادت و احساس لذت او فزون‌تر خواهد بود.

 نشاط:
نشاط و سرزندگی و دوری از سستی و تنبلی، در موفقیت هر کاری نقش کلیدی ایفا می‌کند. در انجام عبادت و درک شیرینی آن نیز، داشتن نشاط و حس و حال عبادت و پرهیز از انجام اجباری و از سر رفع تکلیف آن، بسیار مهم است.

پیامبر رحمت(ص) فرموده است: «آفت عبادت سستی است».(1)

عبادتی که بدون نشاط انجام گیرد، نه تنها بهره فراوانی در پی نخواهد داشت بلکه چه بسا زیان‌هایی از جمله کم توجهی و خستگی در عبادت را در پی می‌آورد. پس برای درک شیرینی عبادت‌ها به این کلام امیرالمۆمنین باید گوش جان سپرد که: «با نفس خود مدارا کن و به زور به عبادت وادارش مساز و از اوقات فراغت، نشاط و سرخوشی برای بادت بهره‌گیر»(2). پس هرگاه دل در حال روی آوردن باشد آن را به انجام مستحبّات وادارید و هرگاه پشت کرد به انجام رائض از سوی آنها بسنده کنید». (3)” فقط واجبات را در زمانی که نشاط ندارید آنهم اول وقت انجام دهید " خود اول وقت انجام دادن واجبات به نشاط انسان کمک میکند.

پی نوشت ها:

1_ (تحف العقول،6)

2_(نهج البلاغه، نامه69)

3_(نهج البلاغه، حکمت 312)

منبع:پرواز تا خدا

211008