عقیق: برای عارف عزت و ذلت، فقر و غنا، راحتی و سختی، صحت و مرض،... یکسان است. هر چه رضا و تسلیم در انسان بیشتر باشد، «ایکاش» گفتن او کمتر است تا جایی که هرگز «ایکاش» نمی گوید و نسبت به شرایط پیش آمده اعتراضی در پیشگاه الهی نمی کند.

  آیت الله جوادی آملی در کتاب حماسه و عرفان خود بیان داشتند: عارف معتقد است آنچه در عالم وجود واقع می شود قضای الهی است و تا چیزی از جانب او مقدّر نشده باشد واقع نمی شود چنان که از آن طرف نیز هر چه مقدّر شد حتماً واقع می شود: «یا اختاه کلّ ما قُضى فهو کائن»؛ خواهرم آنچه تقدیر خداست واقع خواهد شد. بدین جهت در مقابل قضا و قدر الهی کاملا تسلیم و راضی است هم در ظاهر هم در باطن، هم در گفتار هم در کردار.

برای او عزت و ذلت، فقر و غنا، راحتی و سختی، صحت و مرض،... یکسان است. هر چه رضا و تسلیم در انسان بیشتر باشد، «ایکاش» گفتن او کمتر است تا جایی که هرگز «ایکاش» نمی گوید و نسبت به شرایط پیش آمده اعتراضی در پیشگاه الهی نمی کند. چنان که رسول اکرم(ص) هرگز «ایکاش» نگفت؛ «لم یکن رسول الله(ص) یقول لشى ءٍ قد مضی: لو کان غیره»