۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۰ : ۱۹
روز شمار عاشورا(روز هفتم محرم)؛
در روز هفتم محرم الحرام بر امام حسین(ع) چه گذشت؟
در این روز عبیدالله بن زیاد نامه‌ای به نزد عمر بن سعد فرستاد و به او دستور داد تا با سپاهیان خود بین امام حسین و اصحابش و آب فرات فاصله ایجاد کرده و اجازه نوشیدن حتی قطره‌ای آب را به امان ندهد، همانگونه که از دادن آب به عثمان ابن عفّان خودداری شد!!
عقیق: روز سه شنبه هفتم محرم از طرف ابن زیاد به عمر بن سعد مأموریت داده شد
که بایستی حسین(ع) از من اطاعت کند و الا میان او و آب مانع شو. من آب را بر
یهود و نصارا حلال کردم و بر حسین و اهل او حرام نمودم. عمر سعد طبق دستور
ابن زیاد، عمرو بن حجّاج با پانصد نفر را بر آب مأمور کرد که نگذارند امام
حسین(ع) و کسانش از آب استفاده نمایند.
در این روز
عبیدالله بن زیاد نامه‌ای به نزد عمر بن سعد فرستاد و به او دستور داد تا
با سپاهیان خود بین امام حسین و اصحابش و آب فرات فاصله ایجاد کرده و اجازه
نوشیدن حتی قطره‌ای آب را به امان ندهد، همانگونه که از دادن آب به عثمان
ابن عفّان خودداری شد!!
عمربن سعد نیز فوراً عمرو بن حجّاج را با پانصد سوار در کنار شریعه
فرات مستقر کرد و مانع دسترسی امام حسین(ع) و یارانش به آب شدند، و این رفتار
غیر انسانی سه روز قبل از شهادت امام حسین علیه السلام صورت گرفت. در این هنگام مردی به نام عبدالله بن حصین ازدی که از قبیله بجیله بود فریاد برداشت که:
ای حسین! این آب را دیگر بسان رنگ آسمانی نخوهی دید! به خدا سوگند که قطره‌ای از آن را نخواهی آشامید تا از عطش جان دهی!
امام حسین(ع) فرمود: خدایا! او را از تشنگی بکش و هرگز او را مشمول رحمت خود قرار مده!
حمید
بن مسلم می‌گوید: به خدا سوگند که پس از این گفت و گو به دیدار او رفتم در
حالی که بیمار بود، قسم به آن خدایی که جز او پروردگاری نیست، دیدم که
عبدالله بن حصین آن قدر آب می‌آشامید تا شکمش بالا می‌آمد، و آن را بالا
می‌آورد! و باز فریاد می‌زد: العطش! باز آب می‌خورد تا شکمش آماس می‌کرد
ولی سیراب نمی‌شد! و چنین بود تا جان داد.
پی نوشت :
برگرفته از کتاب چهره درخشان حسین بن علی (ع)
منبع:باشگاه خبرنگاران
گزارش خطا
