آیا رفتن به حج و عتبات، پر کردن جیب خارجی‌هاست؟

عقیق: با آغاز اعزام زائران حج تمتع به سرزمین وحی و پس از آن بازگشایی مرزهای زمینی برای سفر عتبات، برخی از افراد مدعی شده‌اند که چرا اصلا باید برای سفرهای زیارتی هزینه شود؟ در حالی که می‌توان در شرایط اقتصادی کنونی با همان مبلغ یک زندگی را احیا یا به فقرا کمک کرد.

البته این موضوع هر ساله در مناسبت‌های مختلف توسط افراد مطرح می‌شود و اکنون که پس از ۲ سال دوباره سفرهای زیارتی به عربستان و عراق برقرار شده است، برخی آگاهانه و برخی هم بدون اطلاع از اهمیت زیارت، به این موضوع دامن می‌زنند و تصور می‌کنند که رفتن به زیارت، دادن پول به بیگانگان است!

با این وجود، بیش از ۴۰ سال گذشته شهید مطهری به این موضوع پرداخته است که همچنان سخنان این معلم شهید می‌تواند در پاسخگویی به این شبهه مؤثر باشد.

پاسخ شهید مطهری درباره اینکه «چرا باید به زیارت برویم؟»

استاد شهید مطهری در این باره می‌گوید: این حرف‌هایی که دیگران می‌گویند راجع به اینکه چرا ما برویم مثلا زیارت حج، زیارت مدینه پول خودمان را بریزیم به جیب مردم خارجی، یا چرا برویم عراق زیارت کنیم؟ همان پولی که آنجا می‌خواهی بدهی، اینجا بیا خرج کن! این خیال می‌کند آدم می‌خواهد پول خرج کند که از پول خرج کردن ثواب ببرد و می‌گوید آن ثوابی را که می‌خواهی از آن زیارت ببری، مثلا بیا اینجا یک بیمارستان بساز، همین ثواب را به تو می‌دهند.

وی همچنین در بخش دیگری از این سخنان، می‌افزاید: صحبت ثواب نیست. صحبت بالاتر از ثواب است. می‌گوید برو مکه و زنده شو. برو زیارت قبر پیامبر صلی الله علیه و آله، نیرو بگیر! محبت پیدا کن! برو با حسین بن علی علیه‌السلام معاشقه کن و روحت را زنده کن! برو با علی بن ابیطالب علیه‌السلام معاشقه کن و روحت را زنده کن! آن وقت با روح زنده بیا ایران و وقتی با روح زنده آمدی، آن وقت بیمارستان هم می‌سازی؛ ۱۰۰ تا بیمارستان هم می‌سازی، حسینیه هم می‌سازی، پل هم می‌سازی، مدرسه هم می‌سازی، هزار کار خیر هم می‌کنی.

استاد مطهری با طرح این سوال که «این کارهای خیری که در این کشور صورت می‌گیرد، چرا آن کسانی که مکه نمی‌روند، از این کارها نمی‌کنند؟» می‌گوید: چرا آنهایی که پول‌هایشان را در پاریس، لندن و سوییس مصرف می‌کنند از این کارها نمی‌کنند؟ برای اینکه او می‌رود در آنجا روحش را پلید و آلوده می‌کند. برمی‌گردد اینجا، یک آدم مادی می‌شود. بیماری بمیرد، به درک! به من چه؟ بچه بی‌مدرسه است، به جهنم که بی‌مدرسه است، به من چه؟! ولی این می‌رود، انسان می‌شود و برمی‌گردد، عشق پیدا می‌کند و برمی‌گردد، محبت پیدا می‌کند و برمی‌گردد!