آیا رعایت پروتکل‌های کرونایی در هیئت‌ها به‌معنای عدم اعتقاد به قدرت امام حسین(ع) است؟

عقیق:حسین محمدی‌فام، مداح اهل‌بیت(ع) و دکترای مذاهب کلامی در یادداشتی بر ضرورت رعایت بهداشت در مراسم عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و اخذ اعتقادات دینی از متخصصین و در رأس آنان مراجع معظم تقلید، تأکید کرده است که در زیر می‌خوانیم:

در آستانه ماه محرم‌الحرام و برگزاری جلسات عزای حضرت سیدالشهداء(ع)، برخی صحبت‌ها در فضای مجازی موجب بروز سؤالات و شبهات زیادی میان مردم و محبان اهل‌بیت(ع) شده است. بسیاری از این صحبت‌ها با انگیزه دفاع از مکتب و عقاید شیعی و جانبداری از برگزاری پرشور جلسات اهل‌بیت(ع) بیان شده است اما مع‌الاسف، برخی از این مطالب دارای پشتوانه علمی نیست و نه‌تنها موجب دفاع از مکتب نمی‌شود بلکه آن را در معرض ضعف و وهن و اتهام نیز قرار می‌دهد.

یکی از این سخنان که توسط برخی ذاکران عزیز یا خطبای شریف مطرح شده است این نکته است که آقایان معتقدند اگر کسی در مجالس اهل‌بیت علیهم السلام از ماسک استفاده کند و یا دست خود را با الکل و مواد ضدعفونی‌کننده پاک کند در حقیقت به امام حسین علیه السلام و قدرت شفابخشی ایشان اعتقاد ندارد! کسی که عاشق اهل‌بیت است باید به آنها علاوه بر "اعتقاد" داشتن "اعتماد" کند و این اعتماد یک جلوه‌اش این است که در جلسات امام حسین(ع) از استفاده از ماسک و الکل و رعایت فاصله اجتماعی و مانند آن خودداری کند.

اولاً باید متوجه باشیم که در عالم هستی نظام علّی و معلولی و حاکمیت اسباب جاری است و جز مواردی مانند معجزه که در شرایط خاصی صادر می‌شود، بنا نیست ما از اهل‌بیت(ع) و خداوند متعال توقع داشته باشیم که نظام علّی و معلولی و نظام اسباب را در عالم به‌خاطر ما تعطیل کنند. در روایت شریف از حضرت امام صادق(ع) داریم که فرمودند: أَبَى اَللَّهُ أَنْ يُجْرِيَ اَلْأَشْيَاءَ إِلَّا بِأَسْبَابٍ: خدا خوددارى و امتناع فرموده است کارها را بدون اسباب فراهم آورد (کافی، ج1، ص183)، از این رو اگر قرار است ما مشمول شفای الهی شویم و در دایره حفظ و صیانت خداوند متعال به‌طور مستقیم و یا با واسطه حضرات معصوم علیهم السلام قرار بگیریم این باید از طریق اسباب آن باشد، یعنی کسی نمی‌تواند دارو مصرف نکند، به پزشک مراجعه نکند و از خداوند متعال توقع شفا داشته باشد؛ اگرچه در مواردی ممکن است خداوند برای کسی کاری را بدون سبب هم انجام بدهد و در دایره «کن فیکون» این کار صورت پذیرد اما روال عمومی بر این نیست و از این رو در روایات ما هم به این مهم اشاره شده است.

در روایتی که در کتاب جامع السعادات مرحوم ملا مهدی نراقی نقل کرده است مطلب فوق به‌وضوح دیده می‌شود: حضرت موسی(ع) بیمار شد. بنی‌اسرائیل نزد او آمدند و بیماری او را شناختند و گفتند: "اگر فلان دارو را مصرف کنی، شفا یابی."

موسی(ع) گفت: "مداوا نمی‌کنم تا خدا مرا بی‌دوا بهبود بخشد."، پس بیماری او طولانی شد. خدا به او وحی فرمود: "به عزت و جلالم سوگند! تو را عافیت نمی‌دهم تا به دوایی که گفته‌اند درمان کنی". پس موسی به بنی‌اسرائیل گفت: "دارویی که می‌گفتید به آن مرا معالجه می‌کنید، بیاورید". پس او را مداوا کردند و بهبود یافت، این در دل موسی (ع) حالت شِکوه و اعتراضی را پدید آورد.

خدای تعالی به او وحی فرستاد: "خواستی حکمت مرا به توکّل خود باطل کنی، چه‌کسی غیر از من داروها و منفعت‌ها را در گیاهان و اشیاء نهاد؟" (جامع السعادات، ج3، ص 228)

ایجاد تضاد و تقابل میان اسباب مادی و علل معنوی یکی از اشتباهات اعتقادی است که برخی به‌خاطر عدم اطلاع دقیق از موازین کلامی و عقیدتی به آن مبتلا می‌شوند. اعتقاد به قدرت شفا دادن مریض و بیماری‌ها توسط اهل‌بیت(ع) ـ با توجه به این که این قدرت را خداوند متعال به آنان هبه فرموده است ـ به این معنا نیست که ما باید از رجوع به پزشک، استفاده از دارو و یا پیشگیری از بیماری‌ها (مانند زدن ماسک در بیماری عمومی اخیر) خودداری کنیم.

برخی معتقدند که در هیئت امام حسین(ع) کسی بیمار نمی‌شود پس نیازی به استفاده از ماسک و... نیست، اولاً در این ادعا جای بحثی علمی است که ما به جای خود موکولش می‌کنیم اما جوابی که در این مجال می‌دهیم این است؛ مگر تا به حال در سال‌های گذشته شده که بهداشت را در جلسات محرم و یا پخت غذای امام حسین(ع) رعایت نکنیم و بگوییم نیازی نیست چون کسی در هیئت بیمار نمی‌شود؟!! استفاده از ماسک هم همین‌طور است و با همین منطق ساده باید به‌دلیل رعایت بهداشت، از ماسک استفاده کرد، همچنین است رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی و دیگر دستورات بهداشتی. . .  .

فراموش نکنیم که ما رعایت بهداشت و نظافت و رجوع به متخصص را در امور گوناگون از مکتب اهل‌بیت(ع) آموخته‌ایم و نباید به‌امید عنایت آن بزرگواران دست از رعایت بهداشت در جلساتشان برداریم.

ما معتقدیم امام حسین(ع) به‌اذن خدای بزرگ می‌تواند بیماران ما را شفا بدهند و خداوند طبق روایات معتبره شفا را در تربت ایشان قرار داده است (ر.ک. مستدرک الوسائل، ج10، ص335) و حتی چای روضه‌هایشان به‌دلیل انتساب به آن ذوات مقدسه متبرک بوده و بارها بیمارانی را شفا داده است اما فراموش نکنیم که این مهم، عمومیت نداشته است، هرکه را آنان عنایت کنند و خدای حکیم صلاح بداند، شفا می‌دهند و این‌طور نیست که لزوماً همه را شفا مرحمت کنند؛ از این رو باید در دهه محرم و در جلسات روضه هم به رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی پایبند بود.

در پایان توصیه می‌شود که در اخذ اعتقادات دینی فقط به متخصصین و در رأس آنان مراجع معظم تقلید رجوع کرد و به چیزهایی معتقد شد که آن بزرگواران بر مبنای منابع و نصوص دینی مطرح می‌کنند.

منبع:تسنیم