توشه ابدی ما در غیر قرآن و ولایت و امامت پیدا نمی‌شود

عقیق:جلسه درس اخلاق آیت الله جوادی آملی به روال هر پنج شنبه در محل نمازخانه بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسرا در قم برگزار شد.

آیت الله جوادی آملی در این جلسه در ادامه سلسله مباحث شرح نهج البلاغه حضرت امیر علیه السلام، به شرح کلمه ۱۰۳، ۱۰۴ و ۱۰۵ از مجموعه کلمات قصار نهج البلاغه پرداخت و بیان کرد: در حکمت ۱۰۳، وجود مبارک امیر المؤمنین (سلام الله علیه) فرمود: «إِنَّ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةَ عَدُوَّانِ مُتَفَاوِتَانِ»؛ دنیا یعنی آنچه برای غیر خداست؛ مانند خیانت، طمع، راه دیگران را بستن و بیراهه رفتن، فرمود هر چه مصداق دنیا باشد نسبت به جان انسان سمّ است چون دنیا ماندنی نیست و هر چه مانا و پایدار باشد مانند نیت خیر، کار خیر، تولید، مشکل جامعه را حلّ کردن، رونق دادن به تولید و فقرزدایی کردن، امور مربوط به آخرت است.

وی ادامه داد: حضرت در اینجا فرمود: «فَمَنْ أَحَبَّ الدُّنْیا وَ تَوَلَّاهَا أَبْغَضَ الْآخِرَةَ وَ عَادَاهَا»؛ کسی که گرفتار زودپسندی و نقدپسندی است و از آینده نگران است و از آینده بریده است، چنین شخصی کاری به آخرت ندارد. در قرآن کریم فرمود کسانی که با دست پُر می‌میرند فرشتگان الهی به خدمت او می‌آیند ﴿الَّذینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِکَةُ طَیبینَ﴾ و سلام می‌کنند ﴿سَلامٌ عَلَیکُمْ﴾، و با احترام روح او را قبض می‌کنند. اینها رادمردانه زندگی کردند و هنگام مرگ نیز اصلاً فشار مرگ ندارند و راحت جان می‌سپارند، در قبال این مردان الهی در دو بخش از قرآن کریم خدای سبحان فرمود کسانی هستند که بیراهه رفتند یا راه دیگران را بستند، اینها دچار فشار مرگ می‌شود، قرآن فرمود ﴿إِذَا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلاَئِکَةُ یضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبَارَهُمْ﴾؛ ملائکه دنیا می‌بینند این فرد عمری را به بطالت گذرانده و چیزی فراهم نکرده لذا پشتش را محکم می‌زنند و او را از دنیا بیرون می‌کنند، ملائکه آخرت نیز می‌بینند او با دست خالی و روی سیاه دارد می‌آید لذا محکم به صورتش می‌زنند که این عمر را در چه راهی صرف کردی؟ در این بیان نورانی، حضرت فرمود انسان می‌تواند عاقلانه زندگی کند و هم دنیای خوب و هم آخرت خوبی داشته باشد، که راهش همان دل نبستن به امور فناپذیر دنیا و فرهم آوردن توشه ابدی برای آخرت است.

این مفسر قرآن با بیان اینکه مردان الهی کسانی‌اند که دنیای خود را نمی‌سازند بلکه خودشان را در دنیا می‌سازند، تصریح کرد: حضرت فرمود دنیا و آخرت به منزله مشرق و مغرب هستند و خیلی از هم فاصله دارند؛ «وَ هُمَا بِمَنْزِلَةِ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ مَاشٍ بَینَهُمَا کُلَّمَا قَرُبَ مِنْ وَاحِدٍ بَعُدَ مِنَ الْآخَرِ»، اگر کسی به طرف شرق حرکت کرد، از غرب می‌ماند و اگر به طرف غرب حرکت کرد از شرق می‌ماند.

آیت الله جوادی آملی در شرح کلمه ۱۰۴ از کلمات قصار نهج البلاغه اذعان کرد: این کلمه بخش دیگری از فرمایشات حضرت امیر (ع) به نوف بکالی است. حضرت به نوف فرمود، هیچ بنده‌ای با خدا مناجات نمی‌کند مگر اینکه دعای او مستجاب بشود مگر اینکه باج‌خواه باشد و مالی را به ظلم بگیرد؛ «إِلَّا أَنْ یکُونَ عَشَّاراً أَوْ عَرِیفاً أَوْ شُرْطِیاً أَوْ صَاحِبَ عَرْطَبَةٍ»؛ حضرت فرمود مالِ حرام‌خور دعایش مستجاب نمی‌شود، کسی که برای به چاه انداختن دیگری تلاش و کوشش می‌کند دعای او مستجاب نمی‌شود، کسی که عمری را به لهو و لعب می‌گذارند دعای او مستجاب نمی‌شود؛ برای اینکه چنین شخصی حقیقت انسانیت را نشناخته است، این شخص خیال می‌کند قبر پایان راه است، خیال می‌کند انسان می‌میرد و می‌پوسد در حالی که قبر معبر است نه پایان راه و انسان با مردن از پوست به در می‌آید نه بپوسد. اگر ما یک موجود ابدی هستیم که هستیم، کالا و توشه ابدی می‌خواهیم و کالای ابدی در غیر قرآن و ولایت و امامت پیدا نمی‌شود.

این استاد برجسته حوزه علمیه قم ابراز کرد: به ما گفتند روزی شما را ذات اقدس مقرّر کرده است هیچ کسی نیست مگر اینکه خدا روزی او را معین کرده، ما با این خدا روبه رو هستیم، اگر کسی آنچه سهمیه او نیست را به زور از دیگری گرفت می‌شود مصداق بخش اول همین فرمایش حضرت که فرمود دعای باج‌خواه و مالگیر مستجاب نیست و اگر خدای ناکرده کوشش کردیم دیگری را به چاه بیندازیم می‌شود مصداق قسم دوم فرمایش حضرت و باز هم دعای او مستجاب نیست و اگر خدای ناکرده عمری را به لهو و لعب گذراندیم روزی ما به ما نخواهد رسید، حضرت فرمود این سه مانع، سه غده بدخیم است: مال حرام، دیگران را به چاه انداختن، عمری را به لهو و لعب گذراندن، اگر اینها را نداشته باشید راحت زندگی می‌کنید و انسانی که راحت زندگی می‌کند در هنگام مرگ هم راحت جان می‌دهد.

آیت الله جوادی آملی در شرح کلمه قصار ۱۰۵ نهج البلاغه اذعان کرد: حضرت فرمود: «إِنَّ اللَّهَ [تَعَالَی‏] افْتَرَضَ عَلَیکُمْ فَرَائِضَ فَلَا تُضَیعُوهَا وَ حَدَّ لَکُمْ حُدُوداً فَلَا تَعْتَدُوهَا وَ نَهَاکُمْ عَنْ أَشْیاءَ فَلَا تَنْتَهِکُوهَا وَ سَکَتَ لَکُمْ عَنْ أَشْیاءَ وَ لَمْ یدَعْهَا نِسْیاناً فَلَا تَتَکَلَّفُوهَا»؛ فرمود خداوند یک حدود خاصی برای انسان معین کرده و شما را با روح و ریحان تربیت کرده و کاری که برای شما دشوار است بر شما تحمیل نکرده است، لذا نه احتیاط بیجا کنید و نه تعدّی ناروا.

وی ادامه داد: حضرت فرمود اگر جامعه‌ای اهل ریا، اهل ربا، اهل باج‌خواهی، اهل چاه‌اندازی و احتکار نبود، خداوند از آسمان و زمین برای او روزی می‌فرستد. آنگاه دیگر این تحریم کاری از پیش نخواهد برد، مگر روزی به دست دیگری است؟ در قرآن فرمود کلید آسمان و زمین به دست خداست، چه کسی می‌تواند دیگری را تحریم کند؟! لذا در این بخش که بخش پایانی فرمایش حضرت است فرمود حرام خدا را حرام بدانید و حلال خدا را حلال بدانید، آن وقت راحت زندگی می‌کنید و هرگز مسئله تحریم و امثال تحریم بر شما اثر نخواهد داشت، چون کار به دست خداست؛ ﴿إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتینُ﴾.

منبع:مهر

منبع:مهر