نشانه های مؤمن و منافق

عقیق:روایت زیر را از کتاب نهج البلاغه منتشر می‌کند.

امام علی علیه السلام:

لَوْ ضَرَبْتُ خَیْشُومَ الْمُؤْمِنِ بِسَیْفِی هَذَا عَلَی أَنْ یُبْغِضَنِی مَا أَبْغَضَنِی وَ لَوْ صَبَبْتُ الدُّنْیَا بِجَمَّاتِهَا عَلَی الْمُنَافِقِ عَلَی أَنْ یُحِبَّنِی مَا أَحَبَّنِی وَ ذَلِکَ أَنَّهُ قُضِیَ فَانْقَضَی عَلَی لِسَانِ النَّبِیِّ الْأُمِّیِّ صلی الله علیه و آله أَنَّهُ قَالَ یَا عَلِیُّ لَا یُبْغِضُکَ مُؤْمِنٌ وَ لَا یُحِبُّکَ مُنَافِقٌ.

اگر با شمشیرم بر بینی مؤمن بزنم که با من دشمن شود، دشمنی نخواهد کرد و اگر تمام دنیا را بر سر منافق بریزم تا مرا دوست بدارد، دوست نخواهد داشت

 و این بدین خاطر است که بر زبان رسول خدا صل الله علیه و آله جاری شد که ای علی: مؤمن با  من دشمنی نمی کند و منافق با تو دوستی ننماید.

نهج البلاغه، حکمت ۴۲

منبع:حوزه