۰۵ آذر ۱۴۰۳ ۲۴ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۹ : ۱۰
کد خبر : ۱۰۶۵۵۲
تاریخ انتشار : ۰۴ تير ۱۳۹۸ - ۱۰:۵۷
سياره اي كه در برابر ابراهيم(ع) افول كرد
عقیق:سوره انعام، آيه76: (« فلما جن عليه الليل راى كوكبا قال هذا ربى فلما افل قال لا احب الافلين »)
هنگامى كه پرده تاريك شب، جهان را در زير پوشش خود قرار داد ستاره اى در برابر ديدگان ابراهيم خودنمائى كرد، حضرت ابراهيم (ع) صدا زد اين خداى من است؟! اما به هنگامى كه غروب كرد با قاطعيت تمام گفت: من هيچگاه غروب كنندگان را دوست نمى دارم و آنها را شايسته عبوديت و ربوبيت نمى دانم.
در اينكه منظور از «كوكبا» ( ستاره يا به عبارت دقيقتر سياره ) كدام ستاره بوده است، ميان مفسران گفتگو است، ولى بيشتر مفسران ستاره زهره يا مشترى را ذكر كرده اند ، و از پاره اى از تواريخ استفاده مى شود كه اين هر دو ستاره در زمان هاى قديم مورد پرستش بوده، و جزء آلهه (خدايان) محسوب مى شده است.
در حديثى كه از امام على بن موسى الرضا (عليهما السلام) در عيون الاخبار آمده، تصريح شده است كه اين ستاره، ستاره زهره بوده است. در تفسير على بن ابراهيم نيز از امام صادق (عليه السلام) نيز اين موضوع، روايت شده است.
بعضى از مفسران گفته اند مردم كلده و بابل هر يك از سيارات را خالق يا رب النوع موجوداتى مى شناختند، مريخ را رب النوع جنگ و مشترى را رب النوع عدل و علم و عطارد را رب النوع وزيران ... و آفتاب را پادشاه همه مى دانستند!
پي نوشت:
تفسير نمونه، ج 5، ص 315.
گزارش خطا
