عالمی که مورد قبول عام و خاص بود+عکس

عقیق:آیت الله شیخ مهدی نجفی اصفهانی عالمی پارسا و با کرامت بود که به حکومت پهلوی و توجهات محمد رضا شاه هیچ توجهی نداشت. دفتر حیات آیت الله نجفی اصفهانی در سال 1299 ق، در بیت آیت الله محمد علی نجفی گشوده شد.

 پس از طی دوران کودکی، ادبیات عرب را در حوزه اصفهان آموخت و در حالی که 15 سال داشت، درس خارج والد ماجدش حاضر شد. در سال 1325 ق، برای ادامه تحصیل به نجف اشرف مشرف شد و در طول 4 سال از دروس اساتید آیات آخوند خراسانی و سید محمد کاظم یزدی و .... استفاده کرد.

در سال 1329 به اصفهان مراجعت کرد و در مدرسه مرحوم پدرشان واقع در دروازه حسن آباد به تدریس فقه و اصول مشغول شد. بعد از مدتی در مسجد جامع(مسجد امام) اقامه جماعت می کرد. نماز جماعت ایشان از لحاظ کیفیت و کمیت مشهور و محل تجمع خواص و عوام بوده است.

علامه سید مصلح الدین مهدوی، شخصیت این عالم ربانی را چنین توصیف می کند« از رؤسا و معاریف علما و مورد وثوق به اعتماد عموم طبقات اهالی اصفهان است. در بین علمای معاصر اصفهان ازحیث زهد،  تقوا و علم و فضل در اغلب مزیّت و برتری دارد.

میراث ماندگار

از این فرزانه خود ساخته، آثار قلمی مفیدی به رشته تحریر در آمده که اسور من ذهب دراحوال حضرت زینب(س)، اندرزنامه، الانهار پیرامون کرامات و احوال علما، دیوان اشعار و نمونه هایی از آن است.

مرحوم شیخ محمد مداح الحسینی می گوید آقا شیخ، دارای کرامت زیادی بود که از جمله آن این بود که خود شاهد بودم که ایشان سالی یکبار در دهه فاطمیه در مدرسه مرحوم پدرشان جلسه روضه برپا می نمود. یک بار از خادمان که چایی می داد، یک استکان چایی نزد ایشان برد. تا چشم ایشان به او افتاد فرمود شما جنب هستید برو غسل کن.

ارتحال شیخ

 این شیخ والا مقام پس از حدود یک قرن خدمت به جامعه دینی در سال 1393 ق برابر با سال 1351 ش دعوت حق را لبیک گفت و پیکرش در حرم رضوی به خاک سپرده شد.

منبع: مقدمه کتاب اساور من ذهب