واعظ شهیری که دلبسته دین و انقلاب بود

این روحانی مجاهد که عموم مردم ایشان را با منبرها و روضه خوانی هایش به خاطر می آورند، حقیقتاً از جمله وعاظ انقلابی و مخلصی بود که در عرصه های گوناگون خدمت به کشور ، نظام اسلامی و حوزه های علمیه، عمر بابرکت خویش را صرف کرد و با وجود سختی های چند سال اخیر آن هم در بستر بیماری، اما با کارنامه ای پربار دار فانی را وداع گفت.

او که از جمله مبارزان انقلابی و رنج کشیدگان نهضت خمینی کبیر به شمار می رود، بنا بر گفته خودش از سن بیست سالگی منبر رفته و در حدود 60 سال فعالیت تبلیغی در داخل و خارج به تمام استان‌ها و اکثر شهرستان‌های کشور و نیز برخی کشورها فعالیت تبلیغی داشته و تا سال های واپسین عمر دنیوی نیز از این دغدغه و تلاش دست نکشیده است.

ایشان از جمله کسانی بود که چه در محضر بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی و چه مقام معظم رهبری سخنرانی کرده و حتی خاطرات شنیدنی از این برنامه ها دارد ، آن جا که می گوید:"در زمان ریاست جمهوری رهبر معظم انقلاب، محضر ایشان منبری رفته و پس از پایان، خدمت معظم له رسیدم که گفتند: برخی صدایشان یخ؛ برخی صدایشان گرم و برخی هم صدایشان داغ است و آقای صالحی صدایش سوخته است"

یا در جایی دیگر می گوید: "مقام معظم رهبری همواره مشوق بنده بودند و گاهی در زمان نمایندگی مجلس با برخی از نمایندگان خدمت معظم له می رسیدیم، به بنده که می رسیدند، می گفتند: « آقای صالحی؛ منبرها را چکار کردید؟»  خدمتشان پاسخ دادم آقاجان؛ الان که در مجلس هستم و تابع قوانین؛ اما هر زمان که مجلس تعطیل می شود، به سمت منبر می‌روم، آقا لبخندی زدند و گفتند: «منبر ترک شدنی نیست». "

آنان که این خطیب مطرح و انقلابی مبارز را می شناسند، بر این مساله مُهر تایید می زنند که دغدغه نخست این روحانی فقید بیش و پیش از هر چیز ناظر به نشر معارف و آموزه های مکتب اهل بیت(ع) و به خصوص نوکری در آستان مقدس حضرت ارباب بی کفن بوده ، چه آن که برترین و بالاترین مدال افتخار خون را روضه خوانی برای حضرات معصومین(ع) و به خصوص سیدالشهدا(ع) عنوان می کرده است.

نگارنده ، نیک به خاطر دارد که در یکی از سخنرانی های خویش در مسجد اعظم اظهار داشت: "خون حسین بن علی(ع) بودجه دین خدا است و امروز به دست مداح، واعظ، منبری و عاشقان است که البته نقدهایی به مادحین و واعظین وجود دارد ولی اصل مطلب این است که خون سیدالشهدا (ع) پاسدار امت اسلام بوده است."

با این حال همواره توصیه جدی اش به منبری های جوان این بوده که از قرآن دور نشوند، چراکه معتقد بود سنت پیامبر(ص) و روایات اهل بیت(ع) بطون قرآن هستند و لذا نباید از این دو غافل شد.

از طلاب و به ویژه کسانی که استعداد سخنرانی و وعظ و خطابه در خود سراغ دارند، می خواست که هیچ گاه بدون فکر و مطالعه، سخنرانی نکنند، چه آن که اعتقاد راسخ داشت یک روحانی و طلبه منبری چنانچه مسلح و مجهز به مطلب نباشد، نمی تواند رسالت خود را به درستی انجام دهد.

در عین حال دغدغه انقلاب و حفظ و حراست از ارزش ها و دستاوردهای انقلاب را داشت و بصیرت افزایی دینی و انقلابی را یکی از رسالت های مهم روحانیون خصوصاً واعظین و مبلغین برمی شمرد.

مرحوم استاد صالحی خوانساری همچنین تاکید وافری بر توجه به اصل مخاطب شناسی داشت، تا آن جا که به صراحت بیان می داشت:" مخاطب شناسی جزو اصول منبر است و مبلغ باید نوع مستمع خود را بشناسد. بهترین راه شناخت مخاطب این است که در تبلیغ چند جلسه ای از خود آنها سؤال شود که موضوع مورد نظر شما چیست؟ سخنی که مطابق خواسته مردم باشد، بسیار تأثیرگذار خواهد بود."

سید محمد مهدی موسوی

منبع:حوزه