عقیق: مراسم دعا و مناجات خوانی در هشتمین شب از ماه رمضان در مسجد ارک برگزار شد.

در این مراسم حاج منصور ارضی پس از سخنانی به خواندن مناجات ابوحمزه ثمالی و روضه پرداخت.

بخشی از سخنان این مداح اهل بیت را می خوانید:

*به فرموده امیرالمؤمنین علیه السلام خوابیدن در ماه مبارک رمضان عبادت است. خواب زیرکان بهتر از بیداری احمق هاست.

*علمای بزرگ میفرمایند، که گاهی وقتها تو باید میزبان خدا بشوی در قلبت، اگر تو کار کنی این قلب جایگاه خداست. (أنا فی قلوب المنکسرة) بشکنی با اشک با آه. اصلا ابوحمزه همینطوری است. یک لحظه میزبان میشوی، یک لحظه میهمان میشود دلت.

*خدا خودش یکی از عوامل راهنمایی و هدایت است.

*تو باید نگران آخرتت باشی، کسی که نگران آخرت باشد، دنیایش آباد است. نه دنیایت را خراب کنی بروی یک گوشه بنشینی، درس را رها کنی. با اینها آخرتت قوی و خوب میشود، باید اینجا زحمت بکشی، اذیت بشوی، 16 ساعت که تشنگی و گرسنگی بکشی. حالا اگر من میخواهم تو را آدمت کنم، باید خودم را آدم کنم.

*به دوستان خواننده عرض کردم، تا پرچمی را بلند نکردی، هیئتی را بنا نکردی، عیب ندارد، آزادی؛ ولی وقتی پرچم برداری، باید بتوانی و باشی، ما گرفتار شدیم ماهمه گرفتار شدیم.

*بچه ها نگذارید غصه ها من را آب کند، هر کاری بکنید برمن اثر میگذارد، مخصوصا آدم هایی که نزدیکم هستند، هر کاری کنند که خلاف خدا و اهل بیت علیهم السلام باشد، زود بر من اثر میگذارد.

 اشعار خوانده شده:

دل ما معتکف کوی خدا شد،الحمد

دراین ماه به روی همه واشد،الحمد

رحمت و مغفرت ازلطف خدامی بارد

دعوت عام زهرشاه وگداشد،الحمد

به گنه کاربگوماه دعا شد برگرد

حاجت عبدخطاکار روا شد الحمد

آری یک عمراگرتوبه شکستی بازآ

توبه اینجاست که پرقدروبها شد،الحمد

دست بردار تهی دستی ما عیبی نیست

که شفیع همه کنزالفقراشد،الحمد

جوشش عفوکریم و نظر لطف رحیم

آنقدرهست که برما هم عطاشد،الحمد

خفتم وخواب مرا فیض عبادت دادند

لب فروبستم و تسبیح خدا شد،الحمد

از سحرتا لب افطارلبم آب نخورد

پس نصیب عطشم اب بقاء شد،الحمد

جگرم سوخت کمی یاد حسین افتادم

نفسم هم نفس کرببلا شد ،الحمد

ساقی ام حضرت سقای حرم،عباس است

مشک و اشک شد و گریه ما شد،الحمد

این گنه کار کجا و سحر کوی حسین

مستجاب عاقبت انگار دعا شد،الحمد

از شب قدر همان سال گذشته تا حال

بارها قسمت من صحن رضا شد،الحمد

ان قریب است که بگویند فلانی جا ماند

باز هم غافله رفت و دل ما اینجا ماند

---

بالم شکسته بود ونوایی نداشتم

از دست روزگاررهایی نداشتم

دردم زیادبود وطبیبی راندید

دردم زیادبود و دوایی نداشتم

گفتم مگر امام رضا چاره ای کند

ای وای اگر امام رضایی نداشتم

گفتم در حرم همه را راه میدهم

اصلا بنای بی سروپایی نداشتم

میل تو بردل آمدومیل گناه رفت

ور نه من از گناه عبائی نداشتم

چندین شب است گریه شده کار من

ولی باز هم برات کرب‌ وبلایی نداشت