عاملی که مانع دستیابی به رزق حلال می‌شود

اهمیت کسب حلال تا حدی است که خداوند در قرآن  وارستگان از مؤمنان را کسانی معرفی می‌کند که هر غذایى را نمى‌خورند، به دنبال هر کسب حرامی نمی‌روند، نوع غذا و مقدار برایشان مطرح نیست بلکه پاک و حلال بودن مهم است‌. در ماجرای اصحاب کهف در قرآن می‌خوانیم وقتی از خواب چندین ساله بیدار می‌شوند احساس گرسنگی می‌کنند و از بین خود یک نفر را به سوی بازار می‌فرستند تا غذا تهیه کند. یکی از بین آن‌ها گفت ببین کدام یک از آن‌ها غذای پاکیزه‌تر دارد و از او غذا تهیه کن؛ فَلْیَنْظُرْ أَیُّهَا أَزْکَى طَعَامًا فَلْیَأْتِکُمْ بِرِزْقٍ مِنْهُ».

در نکوهش رزق حرام همین کافی که خداوند اقوامی را به دلیل روی آوردن به آن مورد عذاب قرار داد که قوم شعیب از جمله آنها بود. همچنین امام باقر(ع) کسب حرام نه تنها قبیح شمرد بلکه آن را کسبی بی برکت و عامل محرومیت از حلال خداوند معرفی کرد و فرمود: «خداوند عزیز و با عظمت خلایق را آفرید و روزی آن‌ها را نیز به صورت حلال برای آنها قرار داد. پس اگر کسی چیزی از حرام مصرف کند به همان میزان از حلال محروم می‌شود و در قیامت نیز مورد ملامت خداوند قرار خواهد گرفت؛ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى قَسَمَ الْأَرْزَاقَ بَیْنَ خَلْقِهِ حَلَالًا وَ لَمْ یَقْسِمْهَا حَرَاماً فَمَنِ اتَّقَى اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ صَبَرَ أَتَاهُ اللَّهُ بِرِزْقِهِ مِنْ حِلِّهِ وَ مَنْ هَتَکَ حِجَابَ السِّتْرِ وَ عَجَّلَ فَأَخَذَهُ مِنْ غَیْرِ حِلِّهِ قُصَّ بِهِ مِنْ رِزْقِهِ الْحَلَالِ وَ حُوسِبَ عَلَیْهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ» ( کافی، ج 5، ص80)

منبع:تسنیم