وی افزود:  ماجرای دادن قرص نان به فقرا و احسان به گرسنگان، تجدید عهد بندگی است و از آنجایی که بناست نانواها وارد بندگی خدا شوند، ضروری است با یاد خدا و با وضو دست به خمیر بزنند. نانوایی که قرار بندگی با خداوند دارد، به طور قطع نانی به مردم می‌دهد که با آب وضو آغشته شده باشد. حتی علم امروز هم تأثیر شگرف یاد خدا بر اشیاء را کشف کرده است.

سرلک ادامه داد: شما که وارد عرصه خیرات شده‌اید، به طور قطع می‌دانید هر کار خیری که به سوی انسان می‌آید از خداوند است؛ آنجا که خداوند در آیه79 نساء فرمود «ما أَصابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ؛ هر خیری که به انسان می‌رسد، از خداوند است». از این جهت در وهله اول به دلیل این توفیقی که یافتیم بدهکار خداییم.

وی با بیان اینکه باید توجه داشته باشیم ما سر سفره معنوی فقرا نشستیم نه آنان سر سفره ما، افزود: زیرا احسان به فقرا فرصتی برای زدودن آلودگی گناهان و جلای روح است. از طریق همین خدمات روح انسان سبک می‌شود. چرا که خداوند فرمود: «خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ‏ وَ تُزَکِّیهِمْ بِها؛ از اموال آنان صدقه‌‏اى بگیر تا به وسیله آن پاک و پاکیزه‌‏شان ساز.» (103 توبه)

سرلک با انتقاد از ضرب‌المثل «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است» گفت: سیره اهل‌بیت(ع) ابتدا انفاق به نیازمندان بود. حضرت زهراء (سلام‌الله علیها) فرمود ابتدا به فکر همسایه و بعد به فکر خودمان باشیم «الْجَارَ ثُمَ‏ الدَّار». آیات ابتدایی سوره انسان نیز که حاکی از اطعام به فقیر و مسکین و اسیر است، در شأن اهل‌بیت(ع) پیامبر (صلی الله علیه و آله) نازل شده در زمانی که ایشان سه روز گرسنگی روزه‌داری کشیدند، و در هر بار ابتدا به نیازمندان کمک کردند. این ضرب‌المثل از جمله اسرائیلیات است.