* سوگند دروغ

بسيار سوگند خوردن، كار خوبى نيست و سبك شمردن نام مقدسى است كه بدان‏ سوگند، خورده مى‏ شود. اگر سوگند، دروغ باشد، زشت‏تر از زشت ‏خواهد بود، زيرا پليدى دروغ را دارا مى ‏باشد، به اضافه سبك قرار دادن مقام مقدس، كه زشت‏ ترين ‏بى ادبى است.

رسول خدا فرمود: كسى كه كالاى خود را به وسيله سوگند دروغ بفروشد، در زمره كسانى خواهد بود كه خداى تعالى در روز قيامت ‏با او سخن نگويد و بر وى نظر رحمت نيندازد و عملش را قبول نكند.

كسى كه كارش به دروغ، سوگند خوردن باشد، از بدبخت‏ترين مردم در دنيا وآخرت خواهد بود.

* سرانجام سوگند دروغ

دروغ گويى به منصور دوانيقى ديكتاتور عباسى گزارش داد كه امام جعفر صادق ‏عليه السلام در فكر قيام بر ضد دولت مى‏ باشد و غلامش معلى را به سوى شيعيان فرستاده تا مال و اسلحه جمع كند.

منصور خشمگين شده و به امير مدينه نوشت كه امام را به بغداد بفرستد.

امام رهسپار عراق شد. هنگامى كه نزد منصور رسيد، پادشاه عباسى در آغاز به حضرتش احترام نمود، ولى پس از اندى، عتاب آغاز كرد و سخنانى بر خلاف ادب از او سر زد، سپس گفت:

شنيده‏ام كه معلى براى تو مال و اسلحه جمع مى‏ كند.

امام تكذيب كرده و فرمود: اين سخن، افترا و دروغ است.

منصور كه حال را چنين ديد، گزارش دهنده را بخواست. آن مرد از حضور امام‏ شرم نكرد و گفت: هر چه گفته‏ ام واقعيت دارد. امام فرمود: سوگند بخور! آن مرد كه ‏آماده سوگند شد، صيغه قسم را چنين اجرا كرد: «والله الذي لا اله الا هو الطالب ‏الغالب الحي القيوم.»

امام فرمود: صبر كن! هر طور كه من گفتم، سوگند بخور! سپس فرمود: بگو! از حول و قوه خدا بيرون باشم و در حول و قوه خودم داخل باشم، اگر آن‏چه گفته ‏ام‏ دروغ باشد.

دروغ گو صيغه قسم را همان طور اجرا كرد و همان دم افتاد و مرد.

منبع:حوزه