خاطره جالب حسن روحانی از راه رفتن پشت سر امام خمینی در اربعین ! + عکس

عقیق:حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی که در سال ۱۳۴۶ مدتی در عراق و در جمع همراهان امام خمینی حضور داشت، خاطراتی از نحوه عزاداری شیعیان در اربعین آن سال و تشرف امام به زیارت امام حسین (ع) در روز اربعین دارد. عزاداری زوار امام حسین (ع) در ایام اربعین وی در کتاب خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است درباره عزاداری شیعیان در کربلا در ایام اربعین می گوید: چند روز به اربعین [سال ۱۳۴۶ شمسی]مانده بود، من با دوستان طلبه از نجف به کربلا مشرف شدیم و در حسینیه مرحوم آیت الله بروجردی سکونت گزیدیم. شهر کربلا در ایام اربعین بسیار شلوغ است و هیئت های عزادار از شهرهای مختلف عراق به آنجا می آیند و مراسم بسیار پرشور عزاداری دارند. هر هیئتی نیز اطعام دارد و در محل حسینیه ها به مردم شام و ناهار می دهند. ما هم در آن روزها مثل همه مردم موقع ناهار یا شام در حسینیه ها اطعام می شدیم.

در مدت ۴۸ ساعت، صدای بلندگوهای هیئت ها اصلاً قطع نمی شد و هیئت ها به نوبت وارد صحن مطهر امام حسین (ع) می شدند و از آنجا به حرم می رفتند و بعد بیرون می آمدند و از صحن خارج می شدند و به سمت حرم حضرت ابوالفضل (ع) حرکت می کردند. 

یکی از نکات جالب برای ما نحوه عزاداری عراقی ها بود. حرکات ویژه ای به نام "هوسه " داشتند و معمولاً در میان اشعار عزاداریشان، اشعار سیاسی هم داشتند. آن سال، چون جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل بود، اشعار آن ها هم در این رابطه بود. از طرف دیگر در ضمن اشعار عزاداری، اشعار بسیار زیبایی هم بود مثلاً جمله معروف «ابد والله ما ننسی حسینا» برای ما بسیار جالب بود. وقتی دسته های عزادار وارد صحن حضرت عباس (ع) می شدند، با شعار «یا ویل علی العباس» به سر می زدند و وارد حرم قمر بنی هاشم می شدند. معمولاً در میان دسته های عزادار، طلاب دیده نمی شدند. 

در آن سال حدود بیست سی نفر از طلاب ایرانی تصمیم گرفتیم که در شب اربعین در میان دسته های عزادار شرکت کنیم و به عزاداری بپردازیم، که این کار را کردیم. تشرف امام خمینی به زیارت کربلا در روز اربعین رئیس جمهور حسن روحانی درباره تشرف امام خمینی به زیارت امام حسین (ع) در اربعین سال ۱۳۴۶ می گوید: در کربلا نزدیک حرم حضرت ابوالفضل (ع)، منزلی در اختیار امام بود که هرگاه امام به کربلا می رفتند، در آن منزل سکونت می کردند. امام شب ها در حسینیه آقای بروجردی نماز جماعت مغرب و عشا را اقامه می کردند. در شب های عزاداری هم بعد از نماز، مرحوم آقای کوثری می آمد و روضه می خواند. شب اربعین که در کربلا بودیم، پس از نماز مغرب و عشا که در پشت بام حسینیه آقای بروجردی اقامه شد، آقای کوثری روضه مفصل و جانسوزی خواند.

شب اربعین در کربلا فوق العاده شلوغ بود و انبوه جمعیت در همه جا دیده می شد. ازدحام جمعیت به گونه ای بود که رفت و آمد بسیار سخت و مشکل بود و به دلیل شلوغی زیاد، تنه زدن یا هُل دادن مردم به یکدیگر بسیار عادی و معمولی بود. بدین جهت با چند نفر از دوستان تصمیم گرفتیم با یک فاصله چند متری، پشت سر امام حرکت کنیم و ایشان را از حسینیه آیت الله بروجردی تا منزل محل اقامت شان همراهی کنیم؛ با اینکه می دانستیم امام به کسی اجازه نمی دهد، پشت سرش حرکت کند. علت تصمیم ما این بود که احتمال می دادیم ممکن است در اثر ازدحام جمعیت در خیابان ها کسی به امام تنه بزند و خدای ناکرده ایشان به زمین بخورد یا دسته های سینه زنی راه عبور را سد کنند و امام نتواند به راحتی به منزل برسد. 

بدین سبب پشت سر امام، از حسینیه خارج شدیم و با فاصله ای چند قدم به دنبال ایشان راه افتادیم. حدود بیست سی متر بیشتر نرفته بودیم که گویا امام احساس کرد افرادی پشت سرش حرکت می کنند. ایستاد و به عقب برگشت و به ما فرمود: «کاری دارید؟» پاسخ دادیم : «می خواستیم در منزل، خدمت شما برسیم.» امام فرمود: «بعداً تشـریف بیـاوریـد.» سپس به راه خـود ادامـه داد. به دلیـل عدم رضایت امام نتوانستیم ایشان را تا منزل همراهی کنیم. روز اربعین هم دوباره امام را دیدیم که در آن شلوغی و جمعیت برای زیارت به سمت حرم امام حسین (ع) می رفت. با فاصله، پشت سر امام بودیم. ایشان وارد حرم شدند و در بالای سر ایستادند و زیارت را خواندند و بعد از حدود یک ربع ساعت به منزل برگشتند.

منبع:جنوب