* چرایی و چگونگی انتظار و ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به روایت آیت الله العظمی بهجت (قدس سره)

* علت غیبت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف خود ما هستیم

 انسان با خود کاری می کند که هیچ دشمنی با او نمی کند، و آن اینکه سرچشمه صلاح را تا روز قیامت خشک می کند! از ای نرو، معلوم نیست که همه باطناً به حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف در وقت ظهور ایمان بیاورند، عده ای از روی اکراه ایمان می آورند. (در محضر بهجت، ج۲، ص۲۲۲)

سبب غیبت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف خود ما هستیم؛ زیرا دستمان به او نمی رسد، وگرنه اگر در میان ما بیاید و ظاهر و حاضر شود چه کسی او را می کشد؟! آیا جنیان آن حضرت را می کشند، یا قاتل او انسان است؟! ما از پیش در طول تاریخ ائمه علیهم السلام، امتحان خود را پس داده ایم که آیا از امام تحفظ و اطاعت می کنیم و یا اینکه او را به قتل می رسانیم؟!

انحطاط و پستی انسان به حدی است که قوم حضرت صالح علیه السلام ناقه صالح را با اینکه وسیله ارتزاق و نعمت آنها بود، پی کردند، چنانکه قرآن کریم درباه آن می فرماید: «لهَا شِرْبٌ وَ لَکمْ شِرْبُ یوْمٍ معْلُومٍ؛ یعنی، یک روز آب سهم شما باشد و روز دیگر سهم آن». آن ناقه، یک روز آب چاه را می خورد و در عوض به آنها شیر می داد! بنابراین، همانگونه که ممکن است عُقلا خزینه و انبار نعمت خود را نابود کنند همچنانکه ناقه صالح را کشتند امکان دارد که ما انسان های عاقل! نیز امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را که تمام خیرات از اوست و از ناقه صالح بالاتر و پر فیض تر است برای اغراض شخصیه خود به قتل برسانیم! (در محضر بهجت، ج۱، ص۹۱)

امیدواریم خداوند برای یک مشت شیعه مظلوم، صاحبشان را برساند؛ زیرا در عالم چنین سابقه نداشته و ندارد که رئیس و رهبری از مریدان و لشکرش اینقدر غیبت طولانی داشته باشد. چه باید گفت؟ معلوم نیست تا کی! در تمام امت های گذشته غیبت مقدر شده است، ولی در هیچ امتی چنین غیبتی با وقت نامعلوم و غیرمقدر اتفاق نیفتاده است.

ما مسلمان ها امتحان خود را با پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم و یازده امام علیهم السلام در زمان حضورشان پس داده ایم، اگر این یکی هم ظاهر می شد، لابد به قربانش می رفتیم! کسانی که در زمان ائمه علیهم السلام به بنی امیه و بنی العباس گرایش داشتند، مگر دیوانه بودند؟! آنها از میان دو راه دین و دنیا، دنیا و ضد آخرت را اختیار می کردند، و هنوز مناصب آنها برای ما عرضه نشده تا امتحان خود را پس بدهیم. (در محضر بهجت، ج۱، ص۱۷۳)