باید توجه داشت که این روایت نمی‌خواهد مقام عبودیت پیامبر و علی علیهماالسلام را نفی کند، چرا که خداوند در توصیف رسول الله (ص) صفت «عبدُهُ» را بر صفت «رسوله» مقدم می‌دارد و در واقع عبودیت محض رسول الله (ص) را تایید کرده است، اما در پیامبر خدا (ص) عبودیت و نبوت و در علی (ع) عبودیت و امامت جمع است و چون خداوند در خلقت انسان نظر به عبودیت او دارد و فاطمه زهرا (س) نمونه صریح و روشن این عبودیت است.
روایت می‌فرماید: مقصد خلقت نبوت و امامت، خلقت فاطمه زهرا (س) است و در واقع فاطمه (س) مظهر همان عبودیت پیامبر خدا (ص) است و محبت شدید پیامبر خدا (ص) به فاطمه زهرا (س) در همین راستا است که در‌آینه وجود فاطمه (س) عبودیت خودت را می‌یابد و در عبودیت او مظهری از حقایق را می‌بیند و لذا پیامبر (ص) می‌فرماید: «فاطمه حوراء انسیه، فکلما اشتقت لی رائحه الجنه، شممت رائحه ابتنی فاطمه» یعنی فاطمه حوریه‌ای بشرگونه است، هر زمان مشتاق بوی بهشت می‌شوم، دخترم فاطمه را می‌بویم، در حدیث دیگری می‌فرمایند «فما قبلتما قط الا وجدت رائحه شجره طوبی منها» یعنی هرگز فاطمه را نمی‌بوسم، مگر این که بوی درخت طوبی از او استشمام می‌کنم. پس فاطمه زهرا (س) مظهر جامعیت بهشت است و حضرت پیامبر (ص) وقت می‌خواهند به بهشت و شجره طوبی منتقل شوند و از آن حقایق غیبی بهره گیرند، به فاطمه (س) نظر می‌کنند و او را می‌بویند و ارادت به مقام فاطمه زهرا (س) و توجه به مقام آن حضرت، قدرت چنین انتقالی را برای ما نیز دارد، البته در حد خودمان. توجه به اینگونه مقامات حضرت زهرا (س) مقدمه برای معرفت به آن حضرت خواهد شد و زمینه درک شب قدر می‌شود.