در طول تاریخ و در زمان حیات ظاهری اهل‌بیت(ع) شاعران بزرگی بودند که اشعاری می‌سرودند از جمله «فرزدق»، حتی اهل‌بیت(ع) آنان را به سرودن شعر نیز تشویق و ترغیب هم کرده‌اند.

در ادامه به حدیثی از امام صادق(ع) در این باره اشاره می‌‌کنیم:

«مَا مِنْ‏ أَحَدٍ قَالَ‏ فِی‏ الْحُسَیْنِ‏ شِعْراً فَبَکَى‏ وَ أَبْکَى بِهِ إِلَّا أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُ الْجَنَّةَ وَ غَفَرَ لَه‏»؛

احدى نیست که دربارۀ مصیبت امام حسین شعر بگوید، گریه کند و دیگران را گریان کند مگر اینکه خدا بهشت را بر او واجب می‌کند و او را مى‌‏آمرزد.

پی نوشت:

بحارالأنوار، ج 44، ص 304