قاسم صرافان نیز در ادامه این مراسم با اشاره به محتوای غنی شعر سازگار گفت: برخی فقط خوب شعر می‌گویند، برخی زیاد شعر می‌گویند و برخی نیز هم خوب و هم زیاد شعر می‌گویند. مقام شاعری یعنی اینکه روح و ذهن شاعر با مضمون شعرش گره بخورد. این مقامی نیست که به هر شاعری دست دهد. اینکه شاعر چقدر این مضامین را درونی کند، مهم است و سازگار صداق بارز این دسته از شاعران است.
وی ادامه داد: استاد سازگار مصداق بارز انوار اهل بیت(ع) است و این موضوع در کلام و چهره‌شان مشخص است. سلزگار عشق، شعر و حب مجسم به اهل بیت(ع) هستند، هم اهل تولی و هم اهل تبری.
صرافان در ادامه سروده‌ای را تقدیم به سازگار خواند که به این شرح است:
چه خوب شد که به عشق علی دچار شدی
شبیه میثمِ بر نخل ماندگار شدی
همین غلامِ رضا بودنت عزیزت کرد
ز سوز و ساز همین عشق، سازگار شدی
تو اِی سفیر رسیده به مُـلک شاه نجف!
بگو به بال کدامین مَـلَک سوار شدی؟
سروده‌ای تو که: در قدر، قدرِ قدر علی است
به بدر، بدرِ علی دیدی و به دار شدی
زبان گشودی و بر نخل‌ها رجز خواندی
قلم کشیدی و هم رزم ذوالفقار شدی
چقدر حضرت ساقی مگر شرابت داد؟
که جویی از عسل و شعر آبدار شدی
قرار بود از اول که وقف یار شوی
سر قرار رسیدی و بی‌قرار شدی
چه دید چشم تو در شعله، عصر عاشورا
که وارث قلم و قلب داغدار شدی
بهار می‌رسد از راه، گاه با یک گل
گلی سه ساله دمید، ابر نوبهار شدی
چه خوب شد که گرفتار زلف یار شدی
چه خوب شد که به عشق علی دچار شدی