ایشان با ذکر این مطلب که سوره الصف با هدف ترویج فرهنگ جهاد فی سبیل الله نازل شده است بیان کردند: آیات اولیه این سوره به شکل ظاهری مرتبط به جهاد نیست، ولی در کل تمام آیات قرآن با هم مرتبط هستند و آیات یک سوره قطعا بهم ربط دارند.

معظم له بیان کردند: گاهی این ارتباط آیات قرآنی توسط مردم و حتی مفسران درک می شوند درک می‎شود و گاهی اوقات نیز این ارتباط درک نمی‎شود؛ در خصوص سوره الصف نیز باید گفت که آیات صدر و ذیل این سوره نیز با هم مرتبط هستند.

حضرت آیت‎الله‎ سبحانی با اشاره به آیات ابتدایی این سوره در عدم پابندی برخی مومنان به ایمان قبلی و اعتقادی گفتند: این آیات با آیات جهاد مرتبط است و خداوند به کسانی که در زمان جهاد از حضور در جهاد سرباز می زدند چنین نکوهشی را وارد می‎کند.

معظم له بیان کردند: انسان ها به جان خود علاقه مند است و به همین دلیل در هنگام جنگ و جهاد همیشه از جنگ سرباز می‎زنند؛ اتحاد فیزیکی، تبادل فکری و عقلی، زبان گیرا و نافذ در جهاد کارگر نیست، بلکه آنچه در واقع مرحله آخر تاثیرگذاری است، عملکرد قوی و حضور در میدان است که باعث شکست دشمن می شود؛ مطلبی که امام علی(ع) به یاران خود فرمودند.

ایشان با اشاره به آسیب مهم در ترک علم به معتقدات گفتند: اگر انسان به اعتقاد خود عمل نکند نه تنها به انسان ضرر می رساند، بلکه بر ایمان جامعه نیز ضرر می‎رساند و به همین دلیل است که خداوند به شدت روی عمل گرا بودن مومنان تاکید دارد.

معظم له داستان شهادت جناب کمیل را نمونه ای از عمل صالح و تاثیرات آن در جامعه ذکر کردند و افزودند: جناب کمیل از صحابه‎های بزرگ امام علی(ع) بود ولی در حمایت از امام علی(ع) تقیه نکرد زیرا تقیه کردن ایشان باعث می‎شد که جمعیت شیعیان از هم متفرق شوند زیرا تقیه ایشان همچون برائت وی از امام بود و ضربه مهلکی به شیعیان بود، ولی ایشان تقیه نکرد و شهادت را انتخاب کرد تا نشان دهد که راه او اشتباه نیست.

حضرت آیت‎الله‎ سبحانی با اشاره به مسلمان شدن اهل ضمه توسط امام علی(ع) به واسطه عمل به دین تصریح کردند: یکی از آداب اسلامی آن است که اگر با کسی همسفر شدی وی را در سربزنگاه رها نکن و وی را مشایعت کن؛ امام علی(ع) با چنین آدابی یک مسیحی ضمی را مسلمان کردند و وی با مشاهده این عمل زیبا مسلمان کرد.

معظم له راز بزرگ دلبستگی مسلمانان به دین را عمل کردن پیامبر و ائمه به دین دانستند و گفتند: پیامبراکرم(ص) در جنگ‎های صدر اسلام نزدیک ترین افراد خود را به عنوان پیشتاز سپاه اعزام می کرد تا ثابت کند که به دنبال سلطنت طایفگی و خانوادگی نیست بلکه به دنبال جهاد واقعی در راه خداست و همین رفتار باعث شد که این چنین مسلمانان طی قرن‎ها شیفهت رسول الله باشند.