وی با اشاره به موضوع اشارات علمی به عنوان دستهای از آیات قرآن کریم، اظهار کرد: در این گونه آیات بدون بیان نکات علمی، صرفاً دعوت به تفکر در موضوعات مطروحه در آیه شده است. این آیات زمینهساز رشد علم در کشورهای اسلامی شده است و حس کنجکاوی انسان را بر می انگیزد. همچنین در بحث«شگفتیهای علمی»، آیاتی مییابیم که نظریه علمی آن بر خلاف نظریه علمی کنونی است، اما با گذشت زمان صحت نکته علمی ذکر شده در قرآن کشف شده است، بنابراین اگرچه این گونه آیات شگفتانگیز هستند، اما اعجاز قرآن به شمار نمیروند.
این مفسر قرآن، دربیان «اعجاز قرآن» به عنوان دستهای دیگر از آیات علمی قرآن، گفت: این دسته از آیات قرآن، گزارهای است که قبل از نزول قرآن کسی بیان نکرده و بعد از قرآن کشف شده است؛ مانند زوجیت عام خلقت، لقاح ابرها و .. به عنوان اعجاز علوم طبیعی و نیز خبر پیروزی روم بر ایران و... به عنوان اعجاز علوم انسانی.
رضایی اصفهانی با اشاه به « نظریهپردازیهای علمی قرآن» اظهار کرد: نظریه پردازیهای علمی قرآن دسته چهارم آیات علمی قرآن هستند که شامل خبر قرآن از حقایق علمی قبل از تأیید آن در علوم است.
وی در ادامه به بیان مفهوم، ضوابط و حوزههای نظریهپردازی علمی قرآن کریم پرداخت و با اشاره به وجود منابع حدیث فراوان از جمله 9 جلد از بحارالانوار (جلدهای 54 الی 63)، درباره روایات علمی، گفت: لازم است دربارة این روایات پس از بررسی منابع آن، به صورت علمی تحقیقاتی صورت گیرد تا قبل از کشف آنها در علم روز، بتوان به مفاهیم جدید علمی آنها دست یافت و آنها را در جهان منتشر کرد.
رضایی اصفهانی با تأکید بر این نکته که قرآن این گونه آیات را از معجزات حضرت سلیمان(ع) به شمار نیاورده است، همین امر را به عنوان عاملی برای بررسی بیشتر این موضوعات برشمرد و افزود: برای مثال در آیه24 سورة نمل، آنجا که هدهد به حضرت سلیمان می گوید که «وَجَدتُّهَا وَقَوْمَهَا یَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِن دُونِ اللَّهِ...؛ او و قومش را چنین یافتم که به جاى خدا به خورشید سجده میکنند»، جمله «وَجَدتُّهَا وَقَوْمَهَا یَسْجُدُونَ» در صحبت هدهد با حضرت سلیمان(ع)، نشاندهنده این است که این پرنده، مفهوم سجده را می فهمد.