«أَ فَتَطْمَعُونَ أَنْ يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَ قَدْ كانَ فَريقٌ مِنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلامَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِنْ بَعْدِ ما عَقَلُوهُ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ» (بقره، 75)

ترجمه: (اى مسلمانان) آیا امید دارید كه (یهودیان) به آیین شما ایمان آورند، در حالی كه گروهى از آنان، سخن خدا را مى ‏شنیدند و پس از فهمیدن، آن را تحریف مى‏ كردند، در حالی كه اهل علم و دانش بودند.

در آغاز ظهور اسلام، انتظار مى ‏رفت كه یهودیان، پیش از دیگران به اسلام روى آورند، زیرا آنها اهل كتاب بوده و نشانه ‏هاى پیامبر اسلام را در كتاب هاى خود خوانده بودند، امّا عملاً در مقابل مسلمانان و در كنار مشركان قرار گرفتند.

این آیه مسلمانان را دلدارى مى ‏دهد كه اگر مى ‏بینید یهودیان، اسلام نمى ‏آورند و تسلیم آیاتِ قرآن نمى ‏شوند، نگران نشوید و در آیین خود شك نكنید و اصولاً چنین انتظارى را از آنها نداشته باشید. زیرا اینها فرزندان همان كسانى هستند كه همراه حضرت موسى به كوه طور رفته و سخن خدا را شنیدند و دستوراتِ او را درك كردند، امّا باز آن را تحریف كرده و به دین خود وفادار نماندند.

از این آیه مى ‏آموزیم كه:

انتظارِ ایمان آوردنِ همه مردم خوب است، اما باید بدانیم كه بسیارى از مردم حاضر به پذیرش حق نیستند، پس كفرِ آنها موجب شك و تزلزلِ ما، در عقایدمان نشود.