بازخوانی خطبه 176 نهج البلاغه؛
به خدا سوگند پرهیزکاری را ندیدم که تقوا برای او سودمند باشد مگر آنکه زبان خویش را حفظ کرده باشد و همانا زبان مومن در قلب او است.
عقیق:امام علی (ع)در قسمتی از خطبه 176 کتاب شریف نهج البلاغه در روزهای نخست
خلافت خود در سال 35 هجری قمری در مورد کنترل زبان می فرماید:مواظب باشید
که اخلاق نیکو را درهم نشکنید و به رفتار ناپسند مبدل نسازید.زبان و دل را
هماهنگ کنید.مرد باید زبانش را حفظ کند.زیرا همانا این زبان سرکش، صاحب خود
را هلاک خواهد کرد.
سپس امام در ادامه می فرماید:به خدا سوگند،
پرهیزکاری را ندیدم که تقوا برای او سودمند باشد مگر آنکه زبان خویش را حفظ
کرده بود.همانا زبان مومن در قلب او و قلب منافق از پس زبان اوست.زیرا
مومن هرگاه بخواهد سخنی گوید، در ابتدا می اندیشد.اگر نیک بود اظهار می
دارد و چنانچه ناپسند، پنهانش می کند.در حالی که منافق آنچه بر زبانش آمد
می گوید و نمی داند چه به سود او و چه حرفی به ضرر اوست؟
سپس
امیرالمومنین علی (ع)به حدیثی از رسول خدا(ص)در مورد کنترل زبان استناد می
کند و می فرماید:برادرم رسول خدا (ص)نسبت به کنترل زبان هشدار می داد و می
گفت:ایمان بنده ای استوار نگردد تا دل او استوار شود و دل استوار نشود تا
زبان استوار گردد.
همچنین امام علی(ع) در انتهای این قسمت از خطبه
می فرماید:پس هرکس از شما بتواند خدا را در حالی ملاقات کند که دستش از خون
و اموال مسلمانان پاک و زبانش و زبانش از آبروی مردم سالم ماند، باید چنین
کند.
منبع:باشگاه خبرنگاران