هجدهمین روز از بازخوانی صحیفه سجادیه؛
هجدهمین دعای ازچهارمین امام شیعیان درخصوص دفع انسان از خطر و بلایای ذکر شده است.
عقیق: هجدهمین
دعا از صحیفه سجادیه با سه فراز با پرداختن به موضوع دفع خطر از انسان با
بیان چنین نکاتی تنظیم شده‌است؛ سپاسگزاری از خداوند بعد از رفع هر بلا و
همچنین آنچه پایانش فناپذیر است، ناچیز خواهد بود و در مقابلش آنچه در
پایان به جاودانگی می‌رسد ، ارزشمند و قابل توجه است.
وَ کانَ مِنْ دُعَائِهِ علیه‌السلام إِذَا دُفِعَ عَنْهُ مَا یحْذَرُ، أَوْ عُجِّلَ لَهُ مَطْلَبُهُ:
و از دعای آن حضرت(ع) به وقتی که خطری از ایشان دفع می‌شد:
اللَّهُمَّ
لَک الْحَمْدُ عَلَی حُسْنِ قَضَائِک، وَ بِمَا صَرَفْتَ عَنِّی مِنْ
بَلَائِک، فَلَا تَجْعَلْ حَظِّی مِنْ رَحْمَتِک مَا عَجَّلْتَ لِی مِنْ
عَافِیتِک فَأَکونَ قَدْ شَقِیتُ بِمَا أَحْبَبْتُ وَ سَعِدَ غَیرِی بِمَا
کرِهْتُ.
بارخدایا،
تو را سپاس بر خوبی سرنوشتی که مقدّر فرموده‌ای، و بر بلایی که از من
گرداندی، پس نصیبم را از رحمتت در این عافیت دنیایی که به من ارزانی داشتی
منحصر مکن، که به سبب آنچه دوست دارم بدبخت شوم، و دیگری به خاطر آنچه
ناپسند من است خوشبخت گردد.
إِنْ
یکنْ مَا ظَلِلْتُ فِیهِ أَوْ بِتُّ فِیهِ مِنْ هَذِهِ الْعَافِیةِ بَینَ
یدَی بَلَاءٍ لَا ینْقَطِعُ وَ وِزْرٍ لَا یرْتَفِعُ فَقَدِّمْ لِی مَا
أَخَّرْتَ، وَ أَخِّرْ عَنِّی مَا قَدَّمْتَ.
اگر
آن عافیت که روز را در آن به شب رسانده، یا شب را در آن به روز آورده‌ام
مقدمه بلایی همیشگی، و وبالی دائم باشد. پس آنچه را برایم به تأخیر
انداخته‌ای پیش انداز و آنچه را که پیش انداخته‌ای به تأخیر افکن.
فَغَیرُ کثِیرٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْفَنَاءُ، وَ غَیرُ قَلِیلٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْبَقَاءُ، وَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ.
زیرا چیزی که پایانش نیستی است، بسیار نیست و آنچه عاقبتش همیشگی و جاودانی است، اندک نباشد، و بر محمد و آلش درود فرست.
منبع:باشگاه خبرنگاران