عقیق:امام خمینی(ره) که در راه سربازی واقعی و یاری امام زمان(عج)، عمر خود را سپری کرد، سخنانی ارزشمند در رابطه با امام عصر(عج) بیان کرده است که در چند گزارش تقدیم میشود:
الف. بقیة‌الله، انسان کامل
۳. حضرت مهدی علیه السّلام، ابعاد مختلفه دارد که آن‌چه برای بشر واقع شده است، بعض ابعاد اوست. (صحیفه نور، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 20، ص 38)
پیغمبر می‌خواست همه مردم را علی‌بن ابی‌طالب علیه السّلام کند؛ ولی نمی‌شد. و اگر بعثت، هیچ ثمره‌ای نداشت الا وجود علی‌بن ابی‌طالب علیه‌السّلام و وجود امام زمان علیه السّلام، این هم توفیق بسیار بزرگی بود. اگر خدای تبارک و تعالی، پیغمبر را مبعوث می‌کرد برای ساختن یک چنین انسان‌های کامل، سزاوار بود. لکن آنها می‌خواستند که همه، آن‌طوری بشوند، آن توفیق حاصل نشد. (صحیفه نور، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ج 12، ص 171.)
۴. همان‌طوری که رسول اکرم صلّی الله علیه و آله به حسب واقع، حاکم بر جمیع موجودات است، حضرت مهدی علیه السّلام نیز، همان‌طور حاکم بر جمیع موجودات است. آن،خاتم رسل است و این،خاتم ولایت. آن، خاتم ولایت کلی بالاصالة است و این، خاتم ولایت کلی به تبعیت است. (صحیفه امام، ج 20، ص 249)
۵. ماه مبارک رمضان که ماهی مبارک است، ممکن است برای این باشد که ماهی است که ولیّ اعظم؛ یعنی رسول خدا صلّی الله علیه و آله واصل شده و بعد از وصول، مـلائکه را و قرآن را نازل کرده است. به قدرت او، ملائکه نازل می‌شوند. به قدرت ولی اعظم است که قرآن نازل میشود و ملائک نازل می‌شوند. ولی اعظم، به حقیقت قرآن می‌رسد در ماه مبارک و شب قدر و پس از رسیدن، متنزل می‌کند و به‌وسیله ملائکه -که همه تابع او هستند- قرآن شریف را، تا به حدی که برای مردم بگوید.
قرآن در حد ما نیست، در حد بشر نیست. قرآن، سرّی است بین حق و ولی الله اعظم که رسول خداست، به تبع او نازل میشود تا می‌رسد به این جایی که بـه صورت حروف و کتاب در می‌آید که ما هم از آن استفاده ناقص می‌کنیم. و اگر سرّ «لیلة القدر» و سرّ «نزول ملائکه» در شب‌های قدر -که الآن هم برای ولی الله اعظم حضرت صاحب علیه السلام این معنا امتداد دارد- سرّ اینها را ما بدانیم، همه مشکلات ما آسان میشود. (صحیفه نور، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ج 19، صـص 170-171.)
۶. از پیغمبر گرفته تا امام عصر علیهم‌السّلام همه از گناه می‌ترسیدند. گناه آنها غیر اینی است که من و شما داریم. آنها یک عظمتی را ادراک می‌کردند که توجه به کثرت، از گناهان کبیره است پیش آنها. (صحیفه امام، ج 20، ص 87)
ادامه دارد...
منبع:فارس