(و مِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَاد)ِ
این آیه شریفه در شان فداکاری و ایثار آن حضرت نازل شد و البته در مقایسه با (لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا) کسی نمی تواند با ذکر اینکه فضیلت همراهی با پیامبر در هجرت و غار ثور، بیشتر از خواب در بستر پیامبر است، منکر فضیلت بزرگ امیرالمومنین علی علیه السلام در آن فداکاری بی نظیر شود. چرا که اولاً پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله، ابوبكر را با خود نبرد بلکه ابوبكر با آن حضرت رفت، و اخلاق كريمه آن حضرت مانع از اين شد كه او را از همراهي با خود باز دارد، و ثانياً ابوبکر با اين‌که همراه پيغمبر صلی الله عليه و آله و سلم رفت اما نمي‌دانست که هجرت به امر خدا انجام مي‌شود و خدا او را حفظ مي‌كند و به همين خاطر، در غار ثور اظهار نگراني مي‌نمود  و سر و صدا به راه انداخته بود که بيم آن مي‌رفت دشمنان صدای او را بشنوند، و البته مانند برخی نمی خواهیم بگوییم که این سر و صدا، عمدی و برای آشکارساختن مکان پنهان شدن پیامبر بود!، و ثالثا باید سؤال کرد که اگر حضرت رسول اعظم صلی الله عليه و آله و سلم، پيشنهاد خوابيدن بر بسترش را به غیر علی علیه السلام مي‌نمود، آيا مي‌پذيرفتند؟

به هر حال، واقعه لیله المبیت و نزول آیه شریفه در شان امیرالمومنین علیه السلام، واقعه‌اي بزرگ است که به هر صورت آن را شرح و تفسير بدهيم، افتخار و فضيلتي بزرگ براي علي عليه السلام است که براي احدي از امّت فراهم نشد.
او يگانه مرد اين ميدان‌ها بود، و اين سوابق، همه افضليت آن حضرت را بر همه، و اولويت او را بر ولايت منصوصه ثابت مي‌نمايد.
الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه مولانا امیرالمومنین و الائمه المعصومین علیهم صلوات الله اجمعین.