علت بالا بردن دست هنگام دعا
1ـ صفوان بن یحیى گوید: أبو قرّه‏¹  محدّث رفیق شبرمه از من خواست ترتیب ملاقات او را با امام رضا علیه‎السلام بدهم، من نیز اذن دخول گرفتم و آن حضرت اجازه فرمود، أبو قرّه داخل شد و از امام علیه‎السلام مسائلى درباره حلال و حرام و فرائض و أحکام و معارف پرسید. در یکی از سؤالات به حضرت عرض کرد: چرا هنگام دعا دستهاى خود را به آسمان بالا می‎برید؟ حضرت فرمود: خداوند هر کدام از بندگان را به نوعى از عبادت استعباد فرموده و خداوند را پناهگاه و مکانهایى براى عبادت است که بدان پناه می‎برند، بندگان خود را ملزم به رعایت گفتار، علم و عمل و توجّه و مانند آنها فرمود. توجّه در نماز به کعبه کرد و حجّ و عمره را برایش توجیه فرمود و مخلوق خود را هنگام دعا و طلب و تضرّع ملزم به باز کردن دستان و بالا بردن به سمت آسمان فرمود تا نشان از حال استکانت و بندگى و خوارى در برابر او باشد.

ابطال نظریه رؤیت خدا
2ـ أبو قرّه مجدد پرسید ما روایت شده‎ایم که «خداوند دیدار و هم سخنى خود را میان دو تن از پیامبران تقسیم فرمود، صحبت را به موسى علیه‎السلام و رؤیت را به محمّد صلّى‎اللَّه علیه و آله عطا کرد؛ امام رضا علیه‎السلام فرمود: پس آنکه از طرف خدا [این مطلب را] به جنّ و انس رسانید که: «لا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ (انعام103) وَ لا یُحِیطُونَ بِهِ عِلْماً (طه110) وَ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ء (شوری11)؛ دیده‎ها او را درک نکند، علم مخلوق به او احاطه نیابد، چیزى مانند او نیست»، آیا جز محمّد صلّى‎الله علیه و آله بود؟ گفت: بله. فرمود: چگونه ممکن است مردى به سوى تمام مخلوق بیاید و به ایشان بگوید که از جانب خدا آمده و آنان را به فرمان خدا به سوى خدا خوانده است و بگوید: دیده‎ها خدا را در نیابند و علمشان به او احاطه نکند و چیزى مانندش نیست، سپس همین مرد بگوید: من به چشمم خدا را دیدم و به او احاطه علمى پیدا کردم و او به شکل انسان است؟! آیا حیا نمی‎کنید؟! زنادقه نتوانستند چنین نسبتى به او دهند که او چیزى از جانب خدا آورد آنگاه از راه دیگر خلاف آن را گوید.