در آغاز این سوره، با عبارتهای مختلف به فرشتگان رساننده وحی قسم یاد می شود؛ در آخر سوگندها جواب قسم می آید که: آنچه وعده داده شده اید - یعنی قیامت - قطعاً رخ خواهد داد.
ترجمه و تفسیر مختصر آیات آغاز سوره، چنین است:

سوگند به فرشتگانی که در پی هم روانه می شوند و با سرعت سیری که دارند، مانند تندبادها مأموریت خویش را انجام می دهند.
و سوگند به ملائکه ای که صحیفه های آسمانی را می گشایند، صحیفه هایی که وحی الهی بر آن نگاشته شده است.

قسم به ملائکه ای که با آن وحی، حق و باطل را کاملا از هم جدا می کنند.
و قسم به فرشتگانی که القا کننده ذکر یعنی وحی الهی بر پیامبران خدا هستند؛ که آن وحی، یا عذر و حجت است یا هشدار و بیم.
آری قسم به تمام اینها که آنچه وعده داده شده اید یعنی قیامت قطعاً رخ خواهد داد.

اساس سوره مرسلات توجه به قیامت و تهدید کسانی است که قیامت را تکذیب می کنند. از اینرو عبارت: وای در آن روز بر تکذیب کنندگان در این سوره، دو مرتبه تکرار می شود و یک پنجم این سوره را همین عبارت تشکیل می دهد.

این مطلب نشانگر آنست که در ایام نزول این سوره، قیامت به سختی از سوی مشرکان مورد انکار قرار می گرفت و مردم آن را افسانه می پنداشتند و آن را تکذیب می کردند.

در بخش آخر سوره مرسلات، یعنی در آیات 41 تا 45 نعمت ها و کرامت هایی که در آخرت برای مردم باتقوا مهیاست بیان می شود:
اهل تقوا در زیر سایه ها(ی درختان بهشت) و بر کنار چشمه سارانند، با هر میوه ای که دلخواهشان است. به (آنان گفته می شود:) به پاداش اعمال و کردارتان، بخورید و بیاشامید. گواراتان باد. ما نیکوکاران را چنین پاداش می دهیم. وای در آن روز تکذیب کنندگان.

پی نوشت:

کتاب گلستان سوره‌ها – ص 137