پیامبر خدا(ص) و امیرالمومنین در پاسخ به این سوال، به مواردی اشاره کرده اند که توجه به آنها برای استجابت دعا بسیار مهم می باشد.
عقیق:به نقل از اسلام کوئست، در روایتی از پیامبر اکرم(ص) چنین نقل شده است: «دعاى چند دسته از امّتم پذیرفته نمی‌شود:
1. مردى که براى پدر و مادرش بد بخواهد؛
2. مردى که براى ناکامیابىِ طلبکارى دعا کند که مالى نزد او نهاده و نه از او رسید گرفته و نه شاهد گرفته؛
3. مردى که به زیان همسرش دعا کند، حال آن‌که خداوند خلاصى آن همسر را در دست او قرار داده؛
4. مردى که در خانه‌اش می‌نشیند و می‌گوید: پروردگارم! مرا روزى بخش؛ و خود
بیرون نمی‌رود و روزى نمی‌جوید؛ پس خداوند به وى فرماید: بنده‌ام! آیا راه
روزى جُستن و تکاپو در زمین با اعضاى سالم را براى تو نگشوده‌ام تا میان
من و خودت، براى روزى جستن به فرمان من عذر پذیرفته باشى و سربار خانواده
خود نشوى؛ پس اگر می‌خواستم روزی‌ات می‌دادم و اگر می‌خواستم بر تو تنگ
می‌گرفتم، در حالى که نزد من عذر پذیرفته نبودى.
5. مردى که خداوند به او مال بسیار عطا فرموده باشد و او همه را انفاق کند و
سپس به دعا روى آورده، بگوید: پروردگارم! مرا روزى ده! پس خداوند به وى
فرماید: آیا روزى فراخى به تو نداده بودم؛ پس چرا چنان که فرمانت دادم، در
مصرف آن میانه‌روى نکردى؛ چرا اسراف ورزیدى، حال آن‌که تو را از اسراف
بازداشته بودم؟
6. مردى که براى بریدنِ پیوند خویشاوندى دعا کند».[1]
همچنین فردی نزد امیر مؤمنان علی(ع) از عدم استجابت دعایش شکایت کرد و گفت:
با این‌که خداوند فرموده: «دعا کنید من اجابت می‌کنم»،[2] چرا ما دعا
می‌کنیم و به اجابت نمی‌رسد؟ امام(ع) در پاسخ فرمود: «براى این‌که دل‌هاى
شما به هشت [چیز]، خیانت کرده است:
1. شما خدا را شناختید؛ ولى حقّ او را آن‌گونه که برایتان واجب کرد، ادا نکردید. پس شناختتان فایده‌اى به شما نبخشید.
2. شما به پیامبر او ایمان آوردید؛ ولى بر خلاف سنّت او رفتار کردید و شریعتش را می‌راندید. پس نتیجه ایمانتان کجاست؟
3. شما کتاب او را که بر شما فرو فرستاده است، خواندید؛ امّا به آن عمل نکردید و گفتید: شنیدیم و فرمان بردیم. سپس مخالفت کردید.
4. گفتید از آتش می‌ترسید، در حالى که هر زمان، با گناهانتان، بدن‌هایتان را به سوى آتش می‌برید. پس ترستان کجاست؟
5. گفتید خواهان بهشت هستید، در حالى که در هر زمان، کارى می‌کنید که شما را از آن دور می‌گرداند. پس بهشت‌خواهى شما کجاست؟
6. نعمت خدا را خوردید؛ ولى سپاس نگزاردید.
7. خدا شما را به دشمنى با شیطان فرا خواند و فرمود: "شیطان، دشمن شماست.
پس شما نیز او را دشمن دارید"؛[3] امّا شما بى هیچ سخنى، با خدا دشمنى
نمودید و بى هیچ مخالفتى، با شیطان دوستى کردید.
8. عیب‌هاى مردم را پیش چشم خود قرار داده‌اید و عیب‌هاى خود را پشت سرتان
نهاده‌اید، و کسانى را سرزنش می‌کنید که خودتان به سرزنش، سزاوارتر از
آنهایید».[4]
این حدیث تصریح می‌کند که؛ وعده خداوند به اجابت دعا یک وعده مشروط است نه
مطلق، مشروط به آن‌که ما به وعده‌ها و پیمان‌های خود عمل کنیم. عمل به
دستورات هشتگانه فوق که در حقیقت شرایط استجابت دعا است برای تربیت انسان و
به کار گرفتن نیروهای او در یک مسیر سازنده و ثمر بخش کافی است.
پی نوشت:
[1]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج
5، ص 67، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[2]. «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُم»؛ غافر، 60.
[3]. «إِنَّ الشَّیْطانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوّاً»؛ فاطر، 6.
[4]. دیلمی، حسن بن محمد، اعلام الدین فی صفات المؤمنین، ص 269 – 270، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، 1408ق.