بعد از چندی که مرحوم میرزا از دیگران درباره مرحوم حاج میرزا حسین قاضی حال پرسید، در جواب گفتند: آقا! آن یک ساعت تبدیل به 24 ساعت شد که همواره در مراقبت و حضور و عزلت بود. اما عزلتی که:
هرگز میان حاضر و غائب شنیده‌ای
من در میان جمع و دلم جای دیگر است

آیت الله حاج شیخ مرتضی حائری نیز بعد از نقل اصل داستان می‌فرماید: «از نوه ایشان مرحوم آقای سید حسین قاضی که از رفقای ما بود و سید نازنین و ملایی بود و در عین حال معرض از دنیا بود، پرسیدم گفت: مرحوم آقا میرزا حسین جدّ ما با اینکه مسندی در روحانیت به حسب ظاهر نداشت، حوائج مردم را برآورده می‌کرد و معلوم نبود از کجا سرچشمه می‌گیرد!»

پی نوشت:

کتاب اسوه عارفان – ص 73
منبع:تسنیم